الف - نخست وزیر جدید انگلیس را بیشتر بشناسیم

تسنیم نوشت: تزرا مری می در اول اکتبر ۱۹۵۶ میلادی متولد شده و هم اکنون سیاستمدار حزب محافظه کار بریتانیا به شمار می رود و از سال ۲۰۱۰ میلادی نیز وزیر کشور بوده است.

دیوید کامرون اعلام کرد که وی روز چهارشنبه از سمت خود کناره‌گیری خواهد کرد و "ترزا می" وزیر کشور کنونی، نخست وزیر آتی انگلیس خواهد بود.

ترزا می برای نخستین بار در سال ۱۹۹۷ میلادی به عضویت در پارلمان بریتانیا انتخاب شد. در سال ۲۰۰۲ میلادی به عنوان رئیس حزب محافظه کار منصوب شد.

او در کابینه سایه ویلیام هیگ، یین دانکن اسمیت و مایکل هوارد و دیوید کامرون در مناصب مختلفی از جمله وزیر سایه کار و بازنشستگی و رهبر در سایه مجلس عوام فعالیت کرده است.

با رسیدن دیوید کامرون به نخست وزیری بریتانیا در ۲۰۱۰ میلادی ، ترزا می به عنوان وزیر کشور و وزیر زنان و برابری ها مشغول به کار شد ولی در سال ۲۰۱۲ میلادی وزارت زنان و برابری را به ماریا میلر واگذار کرد.

ترزا می در منطقه ایست بورن متولد شد و در کالج سنت هوف آکسفورد در رشته جغرافی تحصیل کرد. از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۳ میلادی ترزا می در بانک مرکزی انگلیس مشغول به کار بود و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۷ میلادی نیز در انجمن خدمات تسویه پرداختها فعالیت کرد.وی پس از تلاش ناموفق برای پیروزی در انتخابات مجلس عوام در سال های ۱۹۹۲ و ۱۹۹۴ میلادی، در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ میلادی توانست از منطقه مایدن هد وارد مجلس عوام شود.

ترزا می دختر "زیدی مری" و هوبرت برایزر است. پدرش از روحانیون کلیسای انگلیس بوده است. ترزا می با ورود به پارلمان یکی از اعضای تیم مخالف ویلیام هیگ شد. وی در سال ۱۹۹۷ میلادی برای نخستین بار وارد کابینه سایه شد و د ر سال ۱۹۹۹ میلادی به عنوان وزیر سایه آموزش و اشتغال مشغول به کار شد. در انتخابات ۲۰۰۱ میلادی "یین دانکن اسمیت" رهبر حزب محافظه کار او را در کابینه سایه حفظ کرد.

ترزا می در جولای ۲۰۰۲ میلادی به عنوان نخستین رهبر زن حزب محافظه کار انتخاب شد. وی در سخنانی در کنفرانس حزب محافظه کار خواستار تغییرات اساسی در این حزب شد. در سال ۲۰۰۳ نیز به عنوان وزیر سایه حمل و نقل انتخاب شد.

در ژوئن ۲۰۰۴ میلادی ترزا می وزیر سایه فرهنگ، رسانه و ورزش بریتانیا شد. در دسامبر ۲۰۰۵ میلادی دیوید کامرون وی را به عنوان رهبر سایه مجلس عوام انتخاب کرد. در ژانویه ۲۰۰۹ میلادی نیز ترزا می به عنوان وزیر سایه کار و بازنشستگی انتخاب شد.

۶ می ۲۰۱۰ میلادی ترزا می بار دیگر به عنوان نماینده پارلمان از منطقه مایدن هد انتخاب شد و این بار ۶۰ درصد کل آرا را کسب کرد. ۱۲ می ۲۰۱۰ میلادی وی به عنوان کشور بریتانیا و وزیر زنان و برابری از سوی دیوید کامرون انتخاب شد.

۲ ژوئن ۲۰۱۰ میلادی ترزا می به عنوان وزیر کشور بریتانیا با نخستین حادثه امنیتی مهم ملی روبرو شد. حادثه تیراندازی کومبریا. ترزا می نخستین سخنرانی مهم خود را پس از دیدار با خانواده های قربانیان در مجلس عوام ایراد کرد. وی در ژوئن ۲۰۱۰ میلادی ورود "ذاکر نیک" مسلمان هندی را به پادشاهی متحد ممنوع اعلام کرد.

در جولای ۲۰۱۰ میلادی ترزا می پیشنهاداتی را برای اصلاحات ساختاری در قانون امنیت و مقابله با تروریسم به مجلس عوام ارائه داد.

در ۹ دسامبر ۲۰۱۰ میلادی پس از خشونت در تظاهرات دانشجویان در لندن در اعتراض به افزایش هزینه های آموزش عالی، ترزا می از اقدامات پلیس در کنترل تظاهرات تشکر کرد.

۲۶ جولای ۲۰۱۰ ترزا می بسته اصلاحات نیروی پلیس در انگلیس و ولز را به مجلس عوام ارسال کرد و آژانس ملی جرم در بریتانیا شکل گرفت. ۱۱ ژوئن ۲۰۱۲ میلادی ترزا می محدودیت های جدیدی را به پارلمان اعلام کرد که علیه مهاجرت به صورت خانوادگی در بریتانیا اعمال شد.

بر اساس قاتون جدید که از ۹ جولای ۲۰۱۲ میلادی اجرا شد، تنها شهروندان بریتانیایی که درآمدی بیش از ۱۸۶۰۰ پوند داشتند ، اجازه یافتند تا فرزندان خود را برای زندگی در کنارشان به بریتانیا بیاورند.

در جولای ۲۰۱۳ میلادی، ترزا می از این مساله استقبال کرد که میزان جرم و جنایت در دوره دولت ائتلافی بیش از ۱۰ درصد کاهش یافته است. وی دستیابی به این موفقیت بزرگ را نتیجه اصلاحات ساختاری در نیروی پلیس و سرویس های امنیتی توصیف کرد که به پلیس اجازه داده است تا تمرکز بیشتری برای مقابله با جرم داشته باشد.

در ۷ جولای ۲۰۱۳ میلادی ابو قتاده یک روحانی تندرو که در سال ۲۰۰۲ میلادی دستگیر شده بود به اردن بازگردانده شد. وزرای کشور قبلی بریتانیا نتوانسته بودند در این ۱۱ سال این مساله را حل و فصل کنند. بازگرداندن ابوقتاده پس از آن عملی شد که در آوریل ۲۰۱۳ میلادی یک پیمان بین دولت بریتانیا و اردن مورد توافق قرار گرفت که بر اساس آن اردن موافقت کرد ابوقتاده را به صورت عادلانه محاکمه کند و از شکنجه وی خودداری نماید.

در ماه می ۲۰۱۰ میلادی ترزا می قول داد تا سطح خالص مهاجرت به بریتانیا را به کمتر از ۱۰۰ هزار نفر کاهش دهد. در فوریه ۲۰۱۵ میلادی روزنامه ایندیپندنت گزارش داد که ادامه ملی آمار اعلام کرده است که در ۱۲ ماه منتهی به سپتامبر ۲۰۱۴ میلادی بیش از ۲۹۸ هزار نفر به طور خالص به بریتانیا مهاجرت کرده اند. این رقم در ۱۲ ماه قبل از ان نیز به ۲۱۰ هزار نفر رسیده است.