شاید یکی از معدود جاهایی در دنیا که نسبت مسئولیت به مقام در آن نسبت عکس داره همین کشور عزیز خودمون باشه.

اصولا هر چه مقام شما بالاتر باشه اشتباهات شما غیر قابل تعقیب تره و حتی اگه این اشتباهات مثلا منجر به هزاران میلیارد تومن ضرر به بیت المال یا بازی با سلامتی و جان و آبروی مردم بشه.

خیلی وقت از روزی نمیگذره که دو جوان به خاطر کمتر از ۱۰۰۰۰۰ تومن زورگیری اعدام شدند در حالیکه حتی شخص مورد سرقت هم به این اعدام راضی نبود.

در طی سال های اخیر به شدت شاهد اشتباهات فاحش و عمدی از سوی مقامات بالا بودیم که در اندک مواردی هم که کار به دادگاه و عدالت کشیده شده عملا این عدالت بوده که محکوم و مسخره شده.

حتی در سطوح پایین تر هم این نسبت معکوس مسئولیتی وجود داره و در یک کارخانه همیشه کارگران هستند که با اخراج و تنبیه شدنشون جور مدیریت ضعیف افراد مافوق خود را می کشند.

همین بازخورد کاملا معکوس مسئولیتی است که باعث شده در تمامی عرصه ها دچار بحران و فساد سیستماتیک شده و هر روز هم شاهد کورتر شدن این گره های تمام نشدنی باشیم.

مسلما اگر مسوولیت اشخاص با دامنه و برد مقام انها تناسب مستقیم و حتی تصاعدی داشته باشه علاوه بر اینکه انگیزه اشخاص بی لیاقت برای رسیدن به مناصب بالا کاهش پیدا می کنه بلکه اعتماد مردم هم به سیستم به سرعت ترمیم میشه و افزایش پیدا می کنه.

متاسفانه سیستمی که بصورت معکوس رشد می کنه برای بقای خود دست به ناشایسته سالاری میزنه و برای تقویت پشتوانه خود سعی در جذب افراد خود فروخته می کنه و بدین ترتیب تا پایین ترین درجات هم شاهد این فساد سیستماتیک خواهیم بود.

برای ترمیم این سیستم، انرژی و اراده بالایی لازمه که حتما و قطعا باید توسط بالاترین مقامات شروع و حمایت بشه و بدور از هر گونه تبعیضی ادامه پیدا کنه و کسی که به طور مثال معاون اول بوده هم به راحتی مشمول این تصمیم بشه و حتی اگر خود رییس دولت هم ضرری به این مرز و بوم و ملت زده باید تاوان آن را بده تا شاید یکبار برای همیشه از این دور باطل راهی به بیرون پیدا کنیم.

الف