الف - بنده حق باشیم - نسخه قابل چاپ

ارتحال آیه الله اکبر هاشمی رفسنجانی برای همه مردمی که با تاریخ اخیر کشور همراه بوده اند، مروری بر قریب چهل سال فراز و نشیب انقلاب اسلامی است. حدود چهل سال زندگی با هاشمی، با همه قوت ها و ضعف ها و شیرینی ها و تلخی ها و با همه آرامش ها و نگرانی های او. واقعیت چنین است که نام هاشمی از برگ های تاریخ انقلاب و کشور جداشدنی نیست.

این روزها شنیدن وصف هاشمی از زبان یکی از قدیمی ترین و برجسته ترین منتقدین او یعنی احمد توکلی برایم وزیدن نسیم خرم هوای صداقت و مروت 57 است. اینکه با زبانی که سالها و بارها در فرصت ها و مجال های لازم نقدها و عیب هایش را گفته ای، با همان زبان صفات شاخص و پسندیده او را ستایش کنی، از جان صادقِ مومنِ شجاعِ خیرخواه می طراود و بر آتش ریا و غرض آب خنک می ریزد. و به آشکارا می گوید که انصاف را، انصاف را در حق یکدیگر حتی رقیب، مراعات کنیم. بویژه انکه او در میان ما نیست و ذکر خیرش این روزها شایسته است.

ستودن صفات خوب مرحوم رفسنجانی به منزله فراموشی افکار، سیاست ها و عملکرد های قابل نقد و تخطئه ایشان نیست. جامعه متعالی جامعه ای است که شخصیت های اثرگذار، بخصوص رهبران فکری و سیاسی خود را چه در حیات و چه پس از مرگشان در بوته نقد و نظر قرار می دهد.

میراث خوب و بد انها را ارزیابی می کند و پیرامون نقش تاریخی آنان در تغییرات مثبت و منفی جامعه به قضاوت می نشیند. مهم آنست که جانب انصاف و ادب را مراعات کنیم و از قضا پس از مرگشان موشکافانه تر به مطالعه آثارشان بپردازیم که آموزه و اسباب عبرت اند برای آیندگان. بدا به حال اجتماعی که تنگ نظران، بی ادبان و بی انصافان میدان دار آن باشند و از شخصیت هایشان یا بتی پرستیدنی بسازند یا شیطانی رجیم.

این روزها در فقدان یار انقلاب، شاگرد امام و رفیق رهبر، نسیمی از روزهای نخست انقلاب وزیدن گرفته است. تلخی این فقدان را به شیرینی مودت و صداقت بین یکدیگر به سود انقلاب و کشور مصادره کنیم. ای کاش کینه ها و غرض ها را از همدیگر کمتر می کردیم. ای کاش سینه هامان گشاده تر بودند. ای کاش با یکدیگر مهربان تر بودیم و همه بغض خود را برای دشمن بدخواه و حیله گر ذخیره می کردیم و همه سعی و کوشش مان را برای اعتلای نظام و سربلندی مردم و آبادانی ایران عزیزمان مصروف می داشتیم. ای کاش دمی ما هم مثل مولایمان بنده حق بودیم ...

گفت من تیغ از پی حق می‌زنم         بنده حقم نه مامور تنم
   شیر حقم نیستم شیر هوا               فعل من بر دین من باشد گوا
من چو تیغم پر گهرهای وصال      زنده گردانم نه کشته در قتال