الف - تیمِ منتخبِ یورو ۲۰۱۶ از نگاهِ هواسکورد

تورنمنتِ تابستانیِ امسال پایین‌تر از سطحِ انتظارات بود و احتمالا لحظاتِ کمی از آن، حداقلِ لحظاتِ صرفا فوتبالی، در خاطرات خواهد ماند. پرتغال با تیمی که ستاره‌یِ خاصی نداشت و حتی کاپیتانش، کریستیانو رونالدو، هم دور از فرمِ همیشگی‌اش بود، قهرمان شد. برایِ همین است که در ترکیبِ تیمِ منتخبِ جام تنها یک بازیکن از قهرمان حضور دارد

تیبو کورتوا (۷.۰۶): در یورو ۲۰۱۶ نمایش‌هایِ چشمگیرِ زیادی از دروازه‌بان‌ها ندیدیم. روی پاتریسیو که در فینال با نمره‌یِ ۸.۴۷ بهترین بازیکنِ زمین لقب گرفت، تنها دومین دروازه‌بانی بود که به چنین عنوانی در کلِ تورنمنت می‌رسید. کورتوا در این جمع، با بهبودِ فرمش نسبت به فصلِ گذشته در چلسی، ۳ کلین شیت در ۵ بازی داشت و با ۱۷ سیو بالاترین نمره را بینِ دروازه‌بان‌هایِ یورو گرفت.

داریو سرنا (۷.۷۳): سرنا که تراژدیِ مرگِ پدرش رویِ کرواسی سایه انداخته بود، یک بار دیگر ثابت کرد هنوز در ۳۴ سالگی هم یکی از بهترین ارسال‌کننده‌ها و فول‌بک‌هایِ اروپاست. سرنا در چهار بازیِ کرواسی در یورو ۲۰۱۶ به طورِ متوسط در هر بازی ۴.۳ ارسالِ دقیق در جریانِ بازی و رویِ ضرباتِ آزاد داشت و از نظرِ میانگینِ تکل هم در رده‌یِ دوم بینِ تمامِ بازیکنانِ تورنمنت قرار گرفت و بدین ترتیب به عنوانِ دفاعِ راستِ تیمِ منتخب برگزیده شد.

فابین شر (۷.۵۱): سوئیس تورنمنتِ خوبی را پشتِ سر نگذاشت، اما شرِ ۲۴ ساله با اختلافِ زیادی بهترین بازیکنِ تیمِ ولادیمیر پتکوویچ بود. مدافعِ میانیِ سوئیس در این تورنمنت ۸۸.۴ درصد پاسِ صحیح داشت به علاوه‌یِ میانگینِ ۳ قطعِ توپ در هر بازی. در ضمنِ گلِ او به آلبانی (ششمین گلِ ملی‌اش) بود که باعثِ صعودِ تیمش به دور حذفی شد.

جورجو کیلینی (۷.۵۷): هر کدام از سه مدافعِ میانیِ ایتالیا لایقِ قرار گرفتن در تیمِ منتخب بودند. ایتالیایِ آنتونیو کونته با نمایش‌هایی فوق‌العاده منظم و چشمگیر تا یک چهارم صعود کرد و در ضرباتِ پنالتی مقابلِ آلمان حذف شد، پنالتی‌هایی که بینِ بدترین‌هایِ تاریخِ تورنمنت بودند. قبل از این ضرباتِ پنالتی بود که کیلینی جایِ خودش را به سیمونه زازا داد، بازیکنی که آبرویِ خودش را با آن ضربه برد. به هر حال کیلینی در کلِ تورنمنت کم‌نقص بود، گلِ اول را به اسپانیا زد، میانگینِ سه قطعِ توپ در هر بازی داشت و مثلِ همیشه تیمش را رهبری کرد.

رافائل گوئررو (۷.۴۵): مدافعِ ۲۲ ساله و تازه به دورتموند پیوسته‌یِ پرتغال، متداوم‌ترین نمایش‌ها را برایِ قهرمانِ یورو ۲۰۱۶ داشت. گوئررو در ۵ بازی‌ای که گوئررو را در ترکیبِ اصلی داشت تنها یک گل خورد، بازی‌هایی که میانگینِ ۲.۴ تکل و ۲.۸ قطعِ توپ برایش به همراه داشت. گوئررو در فینال هم لحظاتی قبل از گلِ ادر، با ضربه‌یِ آزادی عالی توپ را به تیرِ دروازه‌یِ هوگو یوریس زد.

کوین دبروینه (۷.۹۷): اگر شاگردانِ مارک ویلموتس از فرصت‌هایی که دبروینه برایشان ایجاد می‌کرد بهتر استفاده می‌کردند شانسِ بسیار زیادی برایِ رسیدن به فینال داشتند. با اینکه ستاره‎‌یِ من سیتی خودش هم فرصت‌هایی را در جریانِ ۵ بازیِ بلژیک از دست داد (میانگینِ ۴.۲ شوت در هر بازی)، اما هیچ بازیکنی در کلِ تورنمنت از منظرِ پاسِ کلیدی به گردِ پایِ او نرسید (میانگینِ ۴.۶ در هر بازی+۳ پاسِ گل).

تونی کروس (۷.۷۶): بهترین بازیکنِ آلمان در تورنمنت و کلیدی‌ترین مهره در رسیدنِ مانشافت به نیمه نهایی. کروس در یورو ۲۰۱۶ میانگینِ ۲.۵ شوت و ۲.۵ دریبل هر بازی داشت و از منظرِ ایجادِ موقعیتِ گل چهارمین بازیکنِ برتر بود (۱۶). اما از نظرِ پاسِ صحیح با اختلافِ زیادی نسبت به دیگران در صدر بود (۵۹۳).

آرون رمزی (۷.۷۰): ارزشِ رمزی برایِ ولز وقتی بیش از پیش مشخص شد که تیمِ کریس کولمن در نیمه نهایی مقابلِ پرتغال، بدونِ او شکست خورد. رمزی بهترین پاسورِ تورنمنت با ۴ پاسِ گل بود (دقیقا به اندازه‌یِ پاس‌هایِ گلش در کلِ لیگِ برتر فصلِ پیش برایِ آرسنال). اما حضورِ او در بعدِ دفاعی و اتصالِ عقب و جلویِ ولز هم برایِ تیمش حیاتی بود (میانگینِ ۲.۴ تکل در هر بازی).

دیمیتری پایت (۷.۹۱): درسته که فرمِ پایت هر چه تورنمنت پیش رفت افت کرد، اما نمایشِ او در ۴ بازیِ اول به اندازه‌ای چشمگیر بود که جایی برایش در تیمِ منتخب باز کند. ستاره‌یِ وستهم در یورو ۲۰۱۶ بعد از دبروینه بیشترین موقعیتِ گل را ایجاد کرد (۳.۴ میانگینِ هر بازی) و ۲ پاسِ گل داد و خودش هم ۳ گل زد.

آنتوان گریزمن (۷.۸۴): واضح‌ترین انتخاب برایِ تیمِ منتخب. گریزمن در یورو ۲۰۱۶ بدل به دومین بازیکنِ تاریخِ تورنمنت شد که در یک دوره بیش از ۵ گل زده است. گریزمنِ ۶ گله دو برابرِ دیگر مدعیانِ کسبِ کفشِ طلا دروازه‌یِ حریفان را باز کرد و با وجودِ نمایشِ خاموشش در فینال، ستاره‌یِ جام بود.

گرت بیل (۸.۲۲ – بالاترین نمره): هیچ بازیکنی در یورو ۲۰۱۶ به اندازه‌یِ بیل شوتِ درون چهارچوب نداشت (۱۷). ستاره‌یِ رئال با این شوت‌ها ۳ گل زد و با ارسالِ تند و پیچ‌دارش باعثِ گل به خودیِ گرت مک‌آولی در یک هشتم شد. درسته که بیل در پیروزیِ تاریخی مقابلِ بلژیک گل نزد، اما تلاشِ زیادش با بیشترین تعدادِ تکل در مرحله‌یِ یک چهارم (۴) کاملا تاثیرگذار بود. بیل در کلِ تورنمنت در جدولِ میانگین دریبل و شوت در هر بازی نفرِ دوم بود (۳.۸ و ۴.۳).