الف - حجت‌الاسلام زائری: نام این زن را چه باید گذاشت؟

حجت‌الاسلام زائری: نام این زن را چه باید گذاشت؟

ما دلمان را به این خوش کرده ایم که با دو رکعت نماز کج و کوله، آنهم با اینهمه ادا و اطوار از "رجبیون" حساب شویم، حالا خدا وقتی چنین بنده هایی دارد اصلا ما به چشمش می آییم ؟

به گزارش تسنیم، حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا زائری در کانال شخصی اش نوشت: دیشب به عیادت یک بیمار رفتم، پیرمرد توی رختخواب افتاده بود و دیگر حتى دستهایش هم حرکت نداشت. مردی که روزگاری برای خودش کسی بود و همه از او حساب می بردند و از هیبتش به خود می لرزیدند حالا در هشتاد، نود سالگی مثل یک کودک هشت، نه ماهه محتاج تر و خشک کردن بود. حرفهایش را هم به درستی و وضوح نمی فهمیدم.
همسرش چند سال است که مثل یک پرستار بالای سر اوست و مادرانه به او رسیدگی می کند. این همسر اول اوست! همسر دومش از وقتی پیرمرد سکته کرده و به رختخواب افتاده دیگر حتى به دیدنش هم نمی آید! تلفنی گفته بود: " نمی تونم این طوری ببینمش، حالم بد می شه!" ولی همسر اول پیرمرد هنوز برایش پول می فرستد! می گوید:" شرعا هنوز همسر اوست و نفقه می خواهد، من که نمی توانم روی حکم خدا پا بگذارم!" می پرسم: شما فوق العاده اید، هر کسی چنین وفایی ندارد" پاسخ می دهد: " من کاری نکرده ام، وقتی در جوانی و شادی اش همراه او بوده ام نمی توانم موقع پیری و ناراحتی رهایش کنم!" عجیب تر این است که پیرزن تا حالا دو بار به خاطر فشار کار و ناراحتی ها سکته کرده و به بیمارستان افتاده ولی باز هم ایستاده و یک تنه از همسرش نگهداری می کند، او را برمی دارد و بغل می گیرد و به حمام می برد، زیرش را تمیز می کند و لقمه در دهانش می گذارد و شبها تا صبح بیدار است چون پیرمرد شبها خوابش نمی برد! عجیب تر از همه اینها این است که می شنوم این زن سالها پیش همین گونه از مادر شوهرش مراقبت کرده! باورم نمی شود، می گوید:" مادر او هم همین طور جاخواب شد، نه سال توی رختخواب بود، خودم زیرش را تمیز می کردم و به حمام می بردمش و غذا به او می دادم!" باورم نمی شود، می پرسم:" نه سال ؟ مادر شوهرتان ؟ " می گوید: "آری، تا روزی که خودم غسلش دادم و گذاشتمش توی قبر" سرم را پایین می اندازم و با خودم می گویم: ما دلمان را به این خوش کرده ایم که با دو رکعت نماز کج و کوله، آنهم با اینهمه ادا و اطوار از "رجبیون" حساب شویم، حالا خدا وقتی چنین بنده هایی دارد اصلا ما به چشمش می آییم ؟ در مقابل این پیرزن احساس حقارت و شرمندگی می کنم. به راستی نام این زن را چه باید گذاشت؟