اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
در یادداشت «
آیا حصر سران فتنه بدون محاکمه غیرقانونی است؟» که توسط جناب آقای سید علی مرندی بتاریخ ۲۰/۱۰/۹۳نوشته و درسایت وزین الف نشر یافته، برخی از مسایل بدیهی به شیوه ی کاملاً تأمل برانگیز، وارونه سازی و یک واقعیت هایی نادیده گرفته شده است؛ باصرف نظر از اینکه موضوع حصر در میان مسئولین طراز اول مملکت به بحثی کشدار تبدیل و باعث مشکلات عدیده ای گردیده است، و نمی بایست هر از راه رسیده ای در این خصوص در مقام قضاوت بنشیند و حکم بدهد، نوشته ی آقای مرندی از بعد قیاس مع الفارق قابل بازنگری است:
۱- امام (ره) می‌فرمایند: «اعتقاد ما این است که مجرم محاکمه ندارد.»
آقای مرندی فرمایش امام(ره)راکه راجع به سران خیانت پیشه ی رژیم گذشته بود و اعمال و کردار آنان نه از روی حدس و گمان ما که از روی اسناد به جا مانده و حرکات علنی ضد بشری شان مشهود بود، سبب صدور حکم فوق از سوی آن حضرت بود و حالا معلوم نیست چرا آقای مرندی این حکم عاقلانه و به جا را به موضوع مغایر حصر تعمیم داده اند؟ کدام یک ازسران یاد شده که در دست رس بودند بلافاصله حکم امام درموردشان به اجرا گذاشته نشد؟ بنابر این اگر چنانکه افراد در حصر همچنان به حیات خود ادامه می دهند، مشمول حکم امام (ره)نمی باشند؛ که اگر بودند همان روزهای اول مجازات می شدند و با این دلیل متقن، آقای مرندی نباید - پس ازاین – در تشویش افکار عمومی بکوشند.
۲- آیا ایستادن در پشت چراغ قرمز و یا ممنوعیت عبور مرور ماشین‌ها در طرح ترافیک را می‌توان مجازات نامید؟!
مثل این است که بپرسند: آیااگرکسی درملاء عام نمی تواند لخت و بدون لباس ظاهرشود، درحالیکه این خصلت را بسیار دوست دارد، اسمش مجازات آن فرد است؟
آقای مرندی می باید فرق قراردادهای اجتماعی که منجربه وضع قانون مصوب می گردد را با آنچه که افراد درحصر با آن مواجهند، بداند. ازطرف دیگر، کسی که پشت چراغ قرمز توقف می کند، به یک قرارداد اجتماعی مصوب شده پایبندی دارد و تصادفاً نفع فرد یاد شده در ایستادن و صبرکردن است؛ اما آیا اگر این چراغ قرمز میل سبز شدن نداشته باشد، باز هم نفع فرد یاد شده را تأمین خواهد کرد؟! بنابر این می بینیم مثال آقای مرندی هیچ ربطی به ماجرا ندارد و ایشان نباید- دیگربار- چنین قضاوت هایی را کرده و برخی را به اشتباه بیندازند.
۳- حال سؤال اینجا است که محدودیت ایجادشده برای سران فتنه از نوع محدودیت تأمینی است یا از نوع محدودیت جزایی؟!
آقای مرندی در ذیل این سوال اعتراف می کند حصر مجازات نیست چون مجازات کار قوه ی قضاییه بوده و شورای عالی امنیت ملی نمی تواند مجازاتی را اعمال کند، دراین صورت، چرا آقای مرندی در مطلع نوشته ی خود حکم امام (ره) را مطرح کرده اند؟ وقتی قوه ی محترم قضایی اقدامی در این خصوص نکرده است، به این معنی است که فرد ایستاده در پشت چراغ قرمز چهار سال تمام منتظر سبزشدن چراغ است! بنابراین خود آقای مرندی می بایست به بد بودن همان چراغ قرمز که یک قانون است و باید سبز هم بشود و نمی شود، پی ببرند و من بعد اگرخواستند مثال چراغ قرمز بزنند، سبزشدن آن را هم بخواهند و الا مجبور خواهند شد همچنان پشت چراغ بمانند!
۴- مسئله بعدی این است که اساساً حصر سران فتنه نیز مرتبط با فتنه ۸۸ نیست تا گفته شود به دلیل مجازات ایشان این حصر صورت گرفته است؛ چرا که این حصر یک سال بعد از پایان فتنه ۸۸ اتفاق افتاده است. دلیل این حصر نیز آن بوده است که ایشان قصد ایجاد فتنه‌ای جدید را داشتند و قضایای ۲۵ بهمن ۸۹ را راه‌اندازی کردند و برنامه داشتند تا جریان بیداری اسلامی را منحرف کنند و قضایایی مشابه آنچه در سوریه اتفاق افتاد را به وجود آورند و بیداری اسلامی را به چالش بکشند. به همین دلیل نیز شورای عالی امنیت ملی دستور به حصر ایشان داد.
اینجا ولی به نظر آقای مرندی،حصرمجازات است! ولی نه مجازاتی که مرتبط با وقایع ۸۸باشد بلکه به این خاطر است که آنها می خواستند ایران را مانند سوریه بکنند و بیداری اسلامی را به چالش بکشند؛ اما معلوم نیست آقای مرندی از کجا به این حکم دست یافته اند و چرا فراموش کرده اندکه مجازات کارقوه ی محترم قضایی است و چرا فراموش کرده اند که ابتدا گفته اند حصر مجازات نیست و حالا می گویند مجارات است؟
بقیه ی اظهارات اقای مرندی به دلایل شخصی بی پاسخ گذاشته می شود.
