تعداد اتباع بیگانه در ایران و بخصوص در روستاها به شدت افزایش یافته وغیر قابل تحمل شده است. واقعیتی که با گشتی در شهرها و روستاها به وضوح آن را حس خواهید کرد. این موضوع مهم که عواقب فراوانی به دنبال خود دارد گویی اصلا برای دولت و مجلس و البته پلیس مهم نیست.

سال ها قبل یک سریال انگلیسی از تلویزیون پخش می شد که ماجرایش در یک روستا دنبال می شد زن و شوهری که از شهربه مزرعه آمده بودند. در یکی از قسمت ها برادر ناتنی زن همسایه بعد مدت ها به روستا و خانه خواهرش برگشته بود. هنوز چند ساعتی از برگشتش نگذشته بود که پلیس در خانه خواهر را زد و به مرد جوان گفت: به من اطلاع دادند فرد غریبه ای وارد روستا شده و سپس مدارک مرد جوان را چک کرد.

 اما در ایران اتباع بیگانه هر زمان دلشان خواست وارد هر روستایی که خواستند می شوند. خانه کرایه می کنند و تلفن می کنند مابقی اقوام و فامیل هم از کشورشان به آن ها ملحق شوند. و در این بین یکی به این ها نمی گوید کو مدارک اقامت شما در ایران؟ افراد ناشناس خارجی در روستاهای ایران آمد و شد می کنند، کار می کنند، اقامت و ازدواج می کنند و اگر احیانا در مدرسه و بیمارستان ازشان مدرک بخواهند سریع نامه ای نگاشته و عکسی گرفته و داد و مظلوم نمایی که ایران بد است ظالم است و ....کدام کشوری درهایش اینگونه به روی اتباع بیگانه باز است؟ آن هم به شکل  فامیلی و خانوادگی؟ اتباع بیگانه کاملا در ایران رها شده اند و اگر وارد روستایی در ایران شوند از زمانی که وارد روستا می شوند حتی دهیاران که جزو وظایفشان است ماجرا را به پلیس اطلاع نمی دهند. اعضای شوراهای روستاها اصلا به  این امر توجهی ندارند.

در روستای مادری من که جزو لواسانات استان تهران است سال ها است اتباع بیگانه وارد شده اند و روز به روز هم بیشتر و بیشتر می شوند. در روستا امنیت مختل شده است. روستایی که در کودکی خود هر زمان می خواستیم برای بازی به باغات می رفتیم حالا ما بزرگسالان هم جرئت نداریم تنها به باغها سر بزنیم. میوه های روی درخت ها شبانه دزدیده می شود. هر وسیله ولو بی ارزش هم اگر چند ساعت در باغ بماند شب حتما دزدیده می شود. هر خانواده تبعه بیگانه 7-8 بچه قد و نیم قد دارد. انبوهی از مشکلات فرهنگی بابت این مهاجرت ها در روستاها پدید آمده است.

این شیوه مهاجرت گسترده مورد تایید هیچ کشوری در دنیا نیست چون انبوهی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی به بار می آورد. بطور مثال دولت آلمان که سال گذشته با موج مهاجران روبه رو شده محکم با دولت افغانستان وارد مذاکره شده و هشدار داده اگر اتباع اخراج شده از آلمان را قبول نکند کمکهایش به افغانستان را متوقف می کند. چرا دولت ایران محکم و قاطعانه در این باب با افغانستان مذاکره نمی کند.

این هرج و مرج در ورود و اقامت اتباع بیگانه در ایران به هیچ عنوان قابل قبول نیست. روزهای تعطیل تهران مملو از اتباع بیگانه است. هر جای تهران بروی از شمال تا جنوب و از شرق و تا غرب دسته های چند نفره اتباع بیگانه را خواهید دید. ایرانی ها روزهای تعطیل در تهران احساس غربت می کنند چرا که حس می شود در ایران نیستند. میدان آزادی گویی یکی از میادین کشور همسایه ماست. تجریش هم گفتن ندارد چه وضعی دارد. درباره مهاجرت انبوه اتباع بیگانه به ایران مردم ایران متضرر شده و در حال پرداخت هزینه هستند. آیا نباید ورود و خروج به کشور ضابطه مند و منظم و قانونی باشد؟

آیا حضور این تعداد افغانی در کشور منطقی است؟ چرا در زمینه بازگشت مهاجران افغان دولت ایران با دولت افغانستان وارد مذاکره جدی نمی شود؟ آیا ورود غیر قانونی به کشور نباید شامل مجازات های سخت تری شود؟

سخن پایانی اینکه:
این رویه نا امیدی مردم و جوانان ایرانی را به دنبال دارد چرا که حس می کنند مرزها و درهای کشور بی حساب و کتاب باز است و پلیس و دولت و مجلس به وظیفه ذاتی خود عمل نمی کند.

الف