الف - توافق هسته‌ای، بحران مدیریت و چشم‌انداز آینده

توافق هسته‌ای، بحران مدیریت و چشم‌انداز آینده

۱- فرض کنید همه تحریم ها لغو شود و ما بتوانیم روزانه هرچه می‌توانیم(حدود ۲.۵ میلیون بشکه) نفت بفروشیم و معادل آن را دلار بگیریم و مثل آب خوردن هرچه می خواهیم بخریم و ...! آن وقت نتیجه چه می شود؟ آیا مشکلات اقتصادی ما حل خواهد شد؟ آیا موانع پیش روی تولید ثروت در ایران حذف خواهد شد؟ آیا ما به یک اقتصاد پویا و پیشرفته دست خواهیم یافت؟ آیا صنعت ما بومی و درون‌زا خواهد شد؟ مگر زمانی در سالهای گذشته(مثلا سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ یا ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۰) که صدها میلیارد دلار درآمد نفتی بدون محدودیت در دست ما بود چه گلی بر سر اقتصاد و صنعت و مولدان ثروت زدیم که در صورت رفع کامل تحریم ها منتظر تحول در اقتصادیم؟

۲- حداکثر دستاورد اقتصادی توافق ژنو تزریق ۸.۵ تا حداکثر ۱۰ میلیارد دلار به اقتصاد کشور خواهد بود! آنانی که به وضعیت اقتصادی کشور و مشکلات آن آگاهند می دانند که این مقدار پول و حتی چند برابر آن هیچ مشکل اساسی را حل نخواهد کرد! فرض کنید این پول در بهترین وضعیت صرف بازنگاه داشتن سفارتخانه ها و رایزنی های بحدالله فراوان ما در بلاد خارجه بشود(می دانید که تعداد نمایندگی های سیاسی ما در خارج از کشور از تعداد نمایندگی های سیاسی کشور انگلستان بیشتر است! و لابد سیاست خارجی ما هم از سیاست خارجی آن‌ها فعالتر است) و مقادیری کاغذ ملزومات چاپ برای تداوم انتشار صدها هزار نشریه بی خواننده و تمام رنگی روابط عمومی دستگاه های دولتی وارد و ماموریت ها و سفرهای خارجی مدیران دولتی کماکان ادامه پیدا کرده و حق ماموریت های ارزی عزیزان به موقع پرداخت شود! دفاتر پرکار خبرگزاری جمهوری اسلامی در خارج از کشور مثل سابق و با قدرت به دریافت ارز و خرج آن مشغول باشند و تعدای همایش و کنگره و سمپوزیوم بین المللی دیگر هم به برکت این پول برپا بشود! آیا از این مبلغ انتظار معجزه باید داشت؟

3- مسئله آنجاست که اقتصاد، صنعت، کشاورزی و تورسیم ما ( بخوانید تولید ثروت در جامعه) سال های سال است که چوب بی سوادی و سوءمدیریت را می خورند و طبیعی است در چنین حالتی تورم و بیکاری و رکود و.... بر جامعه سیطره پیدا کند ( که کرده است!). حال چرا بخشی از جامعه علت این مشکلات را در عدم رابطه با آمریکا و مقاومت در برابر استکبار می دانند نکته ای است که باید در صداقت برخی مسئولین جتسجو کرد. مسئولینی (اعم از گذشته تا حال) که مذاکره و رابطه با آمریکا و کوتاه آمدن از مواضع انقلابی و حقوق بنیادی کشور را به عنوان راه حل معضلات اقتصادی کشور معرفی کرده و می کنند و (خواهند کرد!)

4- آنهایی که نشسته اند تا مذاکرات ژنو با مثل چوب جادوگرانی یک به یک مشکلات اقتصادی کشور را حل و فصل کند بهتر است کمی تاریخ بخوانند(مثلا خاطرات عبدالمجید مجیدی طراح برنامه های اقتصادی ایران در دهه پنجاه شمسی) تا بدانند که ریشه معضلات تولید ثروت در کجاست. آیا در دهه پنجاه سیاست های انقلابی یا استکباری ستیزانه باعث تورم سالهای 54 تا 56 شد؟! همان تورمی که محمدرضا پهلوی هم در همان زمان در گفتگو با روزنامه اطلاعات به آن اذعان کرد!

5- چشم انداز مثبت برای آینده ایران را نه مذاکرات هسته ای، نه رفع کامل تحریم ها و رابطه حسنه با آمریکا ترسیم نخواهد کرد! تا وقتی که مدیریت سیاسی کارانه، در جهل مرکب مانده، مغرور و تنبل، سکاندار اقتصاد و صنعت و کشاورزی و صادرات و «تولید ثروت» در کشور باشد، اوضاع همینی که هست خواهد بود! باور ندارید تاریخ 50 سال اخیر ایران را برای یک بار هم که شده مرور کنید.