ثبت قنات قصبه گناباد از سوی سازمان یونسکو در فهرست آثار جهانی افتخاری بس عظیم برای ایرانیان و بخصوص مردم سختکوش خطه گناباد و سایر مناطق کم آب می باشد، که توانسته اند در گذشته دور با بهره مندی از حداقل امکانات ولی با حداکثر اراده ، هنر و خلاقیت ، با شکافتن ۲۳ کیلومتری اعماق زمین، سالانه بیش از چهار میلیارد لیتر آب را بدون صرف هرگونه انرژی استحصال نمایند.
به دیگر بیان مجموعه اقدامات فنی، مهندسی، مدیریتی و تشکیلاتی صورت گرفته توسط نیاکان ما ، شایستگی نمره ۲۰ را دارد و ثبت اینگونه آثار می تواند باعث بالندگی و خود باوری نسل امروز گردد.
اما چیزی که مایه تاسف و تلنگر است نمره امروز مجموعه دست اندرکاران و بهره برداران قنات قصبه گناباد می باشد، که به نظر اینجانب به سختی ۱۰ با ارفاق خواهد بود، چراکه آب گران بها با سنتی ترین روشهای ممکن مورد استفاده قرار میگرید، هنوز در شهر گناباد مزارع و باغهای تحت شرب قنات قصبه به صورت غرقابی آبیاری می شود ، هنوز محصولات پر آب طلب کشت می شود و هنوز راندمان آبیاری کمتر از۴۰ درصد می باشد.
آنچه باید امروز مورد توجه باشد، ادامه روند افتخار آمیز گذشتگانمان است، حال که با ثبت جهانی انتظار ورود انبوه گردشگران داخلی و خارجی را به گناباد عزیز داریم برای تداوم و حفظ افتخاراتمان چاره ای جز بازبینی در روش های آبیاری ، ترکیب کشت و مدیریت نوین مصرف آب قنات قصبه نداریم.
به نظر اینجانب در کنار موضوع گردشگری قنات قصبه می توانیم به موضوع گردشگری روشهای اصولی و بهینه مصرف آب قنات نیز توجه ویژه ای بکنیم، چرا که بی توجهی به چگونگی مصرف آب قنات و عدم بهره مندی از دانش و تکنولوژی روز در بهره برداری از آب استحصال شده نمایش جالبی را به نمایش نخواهد گذاشت.
بنابر این آنچه که ضرورت دارد ، تشکیل اتاق فکر با حضور نخبگان محلی، بهره برداران و مسئولین ذیربط و بررسی همه جانبه روش های علمی و اجرایی بهره برداری بهینه از منابع آب استحصالی می باشد.
