الف - باز هم «جر زنی» اصلاح طلبانه

اولین مرکزی که برای سامان مسائل زنان و خانواده ایجاد شد، شورای فرهنگی- اجتماعی زنان، به عنوان زیرمجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی بود. این مجموعه در سال ۱۳۶۶، به پیشنهاد و توجه رئیس‌جمهور وقت، آیت‌الله خامنه‌ای، برای تمرکز بر مسائل زنان تشکیل شد و فعالیت خود را عملاً از تیر ماه ۱۳۶۷ آغاز کرد.
شورای فرهنگی اجتماعی زنان نهاد مهم سیاست‌گذاری در مسأله زنان است و اعضای آن، سیاست‌های اخذشده را به شورای عالی انقلاب فرهنگی پیشنهاد می‌دهند تا طی مراحلی به تصویب برسد و همانند بقیه مصوبات شورایعالی انقلاب فرهنگی قانونی شود. سپس این مصوبات به دوایر مختلف ابلاغ شده و تمامی وزارت‌خانه‌ها و مدیران اجرایی باید آیین‌نامه‌های مخصوص خود را بر اساس آن سیاست‌ها در بحث زنان و خانواده استخراج کرده و بدان عمل کنند.

فرآیند اداره این شورا به این صورت است که از میان اعضای حقوقی و حقیقی عضو، فردی با برگزاری انتخابات به ریاست این شورا انتخاب می‌شود. شنبه گذشته ازآن‌جایی‌که دوره ریاست کبری خزعلی بر این مجموعه به ۶ سال (دو دوره) رسیده بود و طبق آیین‌نامه می‌بایست جای خود را به فرد دیگری می‌داد، انتخابات تعیین ریاست شورای فرهنگی اجتماعی زنان برگزار شد. در این انتخابات زهرا آیت‌اللهی، زهرا راستی و اشرف بروجردی به عنوان کاندیداهای ریاست جدید شورا معرفی شدند.
پس از رأی گیری زهرا آیت‌اللهی با ۱۳ رأی بالاترین آراء را به خود اختصاص داد و زهرا راستی نماینده حوزه‌های علمیه قم در شورای فرهنگی زنان نیز ۱۲ رأی و اشرف بروجردی ۲ رأی کسب کردند. بدین ترتیب، زهرا آیت‌اللهی، مشاور رئیس نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها و رئیس گروه مطالعات زنان و خانواده پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، به عنوان رییس شورای فرهنگی اجتماعی زنان انتخاب شد و این نتیجه در حال حاضر منتظر تأیید رئیس‌جمهور به عنوان رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی است.
البته نتیجه انتخابات شورای فرهنگی اجتماعی زنان مورد انتقاد جریان اصلاح‌طلبی قرار گرفته و رسانه‌های اصلاح‌طلب درصدند با مخدوش کردن نتیجه انتخابات، مانع تأیید رئیس‌جمهور شوند. علت این امر، نتیجه‌ای است که انتخابات داشته است. جریان اصلاح‌طلب که هفته پیش تلاش کرد، اشرف بروجردی که معاون اجتماعی وزارت کشور در دوره اصلاحات بود را با حکم رئیس‌جمهور به عضویت شورای فرهنگی اجتماعی درآورد، خواستار این بود که فرایند ریاست وی بر شورا را نیز پیگیری کند. چون اگر خواسته‌ای غیر از این داشت، از ابتدای دولت به منظور تقویت این شورا تلاش می‌کرد اعضایی را وارد این شورای کلان سیاست‌گذاری کند، نه دقیقاً نزدیک به برگزاری انتخابات ریاست شورا و گذشت بیش از سه سال از فعالیت دولت.
جریان موسوم به اصلاح‌طلبی که نزدیک به سه سال است مهمترین مسؤولیت اجرایی در امور زنان را در دست دارد و اسفندماه سال گذشته توانسته است زنانی را به مجلس بفرستد، درصدد بود که این جایگاه را نیز به دست آورد. اما حالا که جریان ارزشی موفق به کسب آراء شده است، زیر بار نتیجه نمی‌رود و با پررنگ کردن عدم حضور برخی از اعضای خود در این جلسه، به افترا متوسل شده است و می‌گوید اعضای همفکر اصلاح‌طلبی به جلسه دعوت نشده‌اند. هر چند پاسخی که ریاست فعلی شورای فرهنگی اجتماعی زنان به این مسأله داده است، رد این ادعاست.
به نظر می‌رسد جریان اصلاح‌طلبی به جای طراحی استراتژی اخذ مسؤولیت‌های مربوط به حوزه زنان، برای اینکه بتواند در امور زنان مثمرثمر باشد و مطالبات زنان را به نتیجه برساند، به دنبال ارائه برنامه‌ها وطرح‌های مربوطه باشد. چون بررسی عملکرد سه ساله معاونت زنان نشان می‌دهد بیش از آنکه مسأله زنان و ارائه طرح و لایحه و برنامه در این میان مهم باشد، برنامه‌هایی مورد التفات قرار گرفته است که بیش از آنکه به رفع مشکل زنان کمک کند، سیاسی است. نمایندگان زن مجلس شورای اسلامی که در ماه‌های آغازین فعالیت مجلس به سر می‌برند نیز باید بدانند چشم امید زنان این سرزمین به طرح‌ها و لوایحی است که توسط آنان مصوب می‌شود.