حوزه تهران، که شامل تهران، اسلامشهر، شهر ري، و پرديس مي باشد که بزرگترين حوزه انتخابيه کشور است. اما به نظر مي رسد در نحوه تقسيم بندي و انتخاب نماينده به شکل فعلي به بخشي از مردم اين حوزه انتخابيه اجحاف مي شود.
به اعتقاد بنده بايد اين حوزه انتخابيه را به چند حوزه کوچک تر تقسيم کرد زيرا در صورت فعلي مي توان فرض کرد که همه ي مردم تهران به نفع يک نماينده متحد شوند و در نتيجه مردم اسلامشهر که حامي کانديداي ديگر هستند نماينده اي در مجلس نداشته باشند.
و يا حتي فرض کنيد مردم شمال شهر به نفع کانديداي خاصي متحد شوند، توجه داريد که جمعيت شمال تهران به تنهايي به اندازه چندين شهر است، در اين صورت مردم جنوب تهران که حامي کانديداي ديگري مي باشند، نماينده اي در مجلس نخواهند داشت.
و يا مثلا مردم غرب تهران نسبت به کانديداي خاصي متحد شوند که در اين صورت مردم شرق يا ساير مناطق نمي توانند نماينده اي در مجلس داشته باشند.
به نظر هم مي رسد که در دوره هاي گذشته اکثريت قريب به اتفاق نماينده هاي تهران ساکن خود شهر تهران بوده اند و کمتر ديده شده و شايد حتي يک مورد هم نباشد که نماينده اي ساکن اسلامشهر، يا پرديس باشد که به نوعي بيانگر کمتر بهره مند شدن اين مناطق در سرنوشت خود مي باشد.
البته ممکن است برخي توجيحاتي در اين زمينه مطرح کنند که تعداد نماينده هاي تهران اينقدر زياد است که امکان ندارد منطقه اي بدون نماينده باقي بماند.
اين توجيه هر چند تا حدي صحيح است اما واقعيت اين است که در مقام عمل و واقعيت چنين اتفاقي نيفتاده و لااقل مي توان گفت تقسيم بندي تهران به مناطق کوچک تر مي تواند مطلوب تر و با مردمسالاري سازگار تر باشد.
