نگاهی مجدد به ضرورت مشارکت در انتخابات

بخش تعاملی الف - بهروز ساریخانی

29 فروردين 1396 ساعت 12:14




یک ) یکی از مسائل مهم در فلسفه, ارتباط دو مقوله " جزء" با " کُل" است. این یادداشت را قصد آن نیست که به مباحث فلسفی ورود نماید, اما به اشاره میتوان گفت که هرچند " کل " در واقع مجموعه ای از اجزاء بوده و دارای نشانه هائی از زیرمجموعه تشکیل دهنده آنست, اما خود دارای آنچنان ویژگیهائی است که آنرا بکلی از " جزء " متمایز مینماید.

سیل مرگبار چند روز گذشته در آذربایجان نمونه ای از این اجزاء است. مسلما با پیشرفت های ده ها سال گذشته هواشناسی, پیش بینی این سیل کاملا امکان پذیر بوده و با توجه به نقشه های جغرافیائی منطقه میشد مانع این فاجعه انسانی و اقتصادی گردید. مواجهه مردم و جناح های سیاسی نظام با این سیل نمونه عبرت انگیزی است که نشان میدهد بدون وجود نهادهای مدنی قدرتمند پرسشگر, امید چندانی به اصلاح ساختار بشدت بیمار فعلی اداره کشور نمیتوان داشت.

رسانه های مدعی اصولگرائی, طبق معمول 4 سال گذشته جان مردم را وسیله قرار دادند تا ضربه دیگری برای تخریب دولت آقای روحانی وارد آورند. دولت, مردم را مقصر فاجعه قلمداد کرد که علیرغم هشدارهای سازمان های مربوطه, به تردد در مسیری ادامه داده اند که بیم سیلاب در آن می رفته است.

متاسفانه نگاه سنتی و محافظه کار در جامعه ما، مدت هاست که دچار آنچنان فرصت طلبی عمیق و دگردیسی بنیادین ماکیاولیستی شده که توسل به هر شیوه برای کسب قدرت (و نه اهداف اصولگرایانه) را مجاز، مباح و حتی ثواب میشمارد. از سوی دیگر بی توجهی و غفلت های ممکن مردم، بهیچوجه توجیه کننده بی مسئولیتی و اهمال مسئولین دولت (بویژه در ادارات راه و هواشناسی) نیست. متاسفانه دولت آقای روحانی در 4 سال گذشته، برخلاف تمام شعارهای زیبا کارنامه حتی متوسطی در پاسخگویی و مسئولیت پذیری نداشته است.

دو ) [...]  دیگر نارضایتی بسیار گسترده اقشار متوسط و پائین جامعه, بستر بسیار خطرناکی را فراهم نموده که در شرایط خاص میتواند باعث آسیب جدی به استقلال, آزادی و امنیت کشور گردد. قبلا نیز در یادداشتی اشاره شد که متاسفانه تحلیل بخش قابل ملاحظه ای از دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب نظام از نتیجه انتخابات مجلس دهم، بکلی هم اشتباه و انحرافی بوده است.

رای " نه" قابل توجه مردم به جبهه مدعیان اصولگرایی در آن انتخابات، برخلاف ظاهر امر، رای " آری" به جناح اصلاح طلبان نبود. توده های ناراضی مردم در آن انتخابات بازهم بصورت مسالمت آمیز و مدنی به مجموعه نظام  پیغام دادند که نسبت به وضعیت موجود و تنگناهای معیشتی, اجتماعی, سیاسی و فرهنگی کشور بشدت معترضند. این پیام، متاسفانه تاکنون توسط هیچیک از جناح های قدرت دریافت نشده است

در چنین شرایطی بنظر میرسد مناسبترین راه, مشارکت در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری بمنظور تمدید دولتی باشد که بهرجهت موقعیت مناسبتری را برای رشد نهادهای مدنی مطالبه گر فراهم خواهد نمود. تجربه نشان داده که چنین جنبشی، بدون بستر مناسب حداقل آزادی امکان حیات و تعالی ندارد. لذا نباید با بی تفاوتی در انتخابات، زمینه تجدید خاطرات بینهایت تلخ آن دوره های بسته را عملا فراهم کرد.

اما کار را نمیتوان با رای " آری " به دولت مشترک اصولگرایان میانه رو و اصلاح طلبان در حلقه نظام, خاتمه یافته تلقی نمود. امید است بجز تجارب در نظام پیشین, آموزه های 40 سال گذشته، با تمام هزینه های سنگین آن، بالاخره عموم مردم و روشنفکران را به این نتیجه قاطع رسانیده باشد که بجای تکیه و امید به همسایه (خودی و ناخودی)، باید از فرصت غیرقابل تکرار 4 سال آینده کمال استفاده را نموده, دست بر زانوی خود گذاشته و با ایجاد و بسط سازمان های مردم نهاد، زمینه را برای ایجاد نظام حزبی واقعی در ایران آماده کنند.

تجربه 12 سال دولت های اصلاحات و اعتدال، ثابت نموده که نمیتوان امید و اتکاء به اصلاح طلبان نظام را جایگزین هیچ جنبش مردمی مدنی نمود.

سه ) بنظر میرسد در شرایط فعلی, رای 4 سال فرصت به آقای روحانی به سود همه باشد. امید آنکه در این فاصله نسل جدید علاقمندان به سنت و نگاه محافظه کاری، بجای نفی سیاست و پاسیفیسم اجتماعی، با طرد کامل جبهه گسترده فرصت طلبان شیفته قدرت، صف جدید و قدرتمندی را احیاء نمایند که بدور از آلودگی های سیاسی- اقتصادی، وجهه واقعی و راستین این نگاه را دوباره به آن باز گردانند. مسلما اصولگرایان راستین هرگز اجازه نخواهند داد فضای حذفی و تیره سال های 84 تا 92 دوباره بر کشور مستولی گردد.

بزعم اینجانب طیف اصلاح طلبان راستین، نیز نه تنها از ضعف، انحراف و افول نگاه اصولگرایانه، خوشحال نشده بلکه تمام تلاش خود را خواهند نمود تا اصولگرایان راستین هم این دوره بحران را بسلامت از سر بگذرانند.

بدون حضور و مشارکت دموکراتیک 3 جبهه اصولگرائی, اصلاح طلبان نظام و نهادهای مستقل مدنی , بعید است راه چاره موثر و اطمینان بخشی برای رشد و تعالی ایرانی آزاد و پیشرفته فراهم آید. شاید این فرصت 4 ساله موقعیتی باشد که هر 3 جبهه فوق از آن برای بازسازی و نوسازی خود کمال استفاده را بنمایند.


کد مطلب: 463622

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcauenyu49nii1.k5k4.html?463622

الف
  http://alef.ir