صاحبان ثروت سخن از رکود مسکن می‎زنند ولی آرزومندان مسکن، سخن از گرانی. اما از آنجایی که اربابان رسانه خود از صاحبان ثروت هستند آن چیزی که تبلیغ می‎کنند رکود است حال آنکه مسئله واقعی گران بودن است که رسانه‎ها به آن نمی‎پردازند! و مدام بر طبل رکود می کوبند. البته خبرهایی می‎رسد مبنی بر خروج از رکود در سال آینده.

فارغ از اینکه این خبرها و پیش بینی ها واقعاً درست است یا فضاسازی است باید گفت: خروج از رکود اگر به معنای تورم باشد یعنی رکود روی رکود به خاطر بی‎تدبیری روی بی‎تدبیری.

بنابراین و بنا به هزار دلیل دیگر، از مسئولین محترم انتظار می رود این بار با اعمال ابزار کنترلی، در راستای سیاست "رشد غیر تورمی معاملات مسکن" اقدامات جدیدی را در دستور کار خود قرار بدهند تا این مردم مسکین، اگر صاحب مسکن نمی‎شوند لااقل در آرزوی خود ناامیدتر از وضعیت موجود نشوند!

اولاً: شما را به تمام مقدساتتان، هجوم پول های آزاد شده‎ی پس از برجام را صرف وام های آنچنانی مسکن نکنید. این وام ها مردم را فقیرتر و دلالان را پولدارتر و بنگاه‎های پرتبختر مسکن را مجلل‎تر خواهد کرد. باور کنید دیگر فرزندان و نوه‎های دبستانی شما هم می‎دانند اگر این پول ها را به جای خالی کردن در بازار مسکن، در مسیر درست با عنوان کمک به تولیدکنندگان واقعی قرار بدهید، جریان‎های اقتصادی صحیح به مردم کمک خواهند کرد هزارن مشکل، از جمله مسکن را به حداقل برسانند.

ثانیاً: شما را قسم می‎دهیم به تمام خانه‎های مجللی که در آن‎ها سکنی گزیده‎اید، اگر هم می‎خواهید وام بدهید، این وام‎ها را در مقیاس کیلوگرم در بازار نریزید. اصلاً مرحمت بفرمایید از دور به بازار نگاه نکنید! نگویید "وام می‎دهیم مسکن تکان می‎خورد" اصلاً این تکان‎ها در شان مدیران دولتی نیست! تشریف بیاورید و تهدیدها و فرصت‎ها و نقاط قوت و ضعف را دوباره مرور کنید. تشریف بیاورید بازار را متر کنید، وجب به وجب وضعیت موجود و قدرت خرید مردم را اندازه‎گیری کنید.

هر مسکنی لایق وام نیست. یک حد و حدودی برای قیمت‎ها و کیفیت تعریف کنید و بر آن اساس، به مسکن وام بدهید. نه اینکه هرکسی هر آلونکی با هر قیمتی به مردم قالب کرد، به آن وام اختصاص دهید! تهیه جدول منطقی و تعریف حد و مرزهای قیمت و حتی تعریف ابزارهای تشویقی واقعی (و نه شعاری و صدقه‎ای) برای خانه‎های خوب و ارزان می‎تواند در جلوگیری از تورم موثر باشد.

ثالثاً: باتوجه به اینکه حضرات مدیران، اصولاً و به هر دلیلی هیچ راه حلی به جز وام و تورم و گرانی بلد نبوده و نیستند و احتمالاً در آینده نیز نخواهند بود، چه اشکالی دارد که این وام‎ها را بیشتر به شهرهای کمتر توسعه یافته و مسکن روستایی اختصاص بدهند و به سهم خود کمی از اشتیاق عجیب و غریب مهاجرت به شهرهای بزرگ بکاهند.

رابعاً: خدا را و آن مِسکینِ بی‎مسکن را گاهی اوقات به خود یادآوری کنید و با تشویق او به وام های پرطمطراق، بدهکاری را به مِسکین و بی‎مسکن بودنش اضافه نکنید!

الف