الف - کاندیداتوری در سه پرده

درحاشیه کاندیداتوری حسن خمینی برای مجلس خبرگان

پرده اول) فیلمی ماندگار در تاریخ
“یک روزی و شاید اون روز هرگز نیاد، من بهت زنگ میزنم و از تو درخواست کمک میکنم. اما تا اون روز این کمک من رو به عنوان هدیه از من قبول کن"

ویتو کارلئونه در فیلم پدرخوانده

پرده دوم) خوابی که دیده شد
فروردین ۹۴ همایشی تحت عنوان بانوی انقلاب به مناسبت بزرگداشت همسر امام خمینی )رحمه الله) برگزار شد که طی آن آیت الله هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از سخنرانان همایش، برای اولین بار با «علامه» خواندن سید حسن خمینی، صفتی را در وصف وی به کار برد که صرف نظر از میزان دلالت آن بر واقع در قیاس با جایگاه و آثار علمی بزرگانی چون علامه حسن زاده آملی، علامه طباطبایی، علامه جعفری، علامه امینی خبر از اغراضی پنهان می داد که در همان ایام بر اهل نظر پوشیده نبود.

رجوعی گذرا به سوابق حمایت های رسانه ای نشریات مکتوب و مجازی اصلاح طلب از سید حسن خمینی طی چند سال گذشته و تاکیدات مکرر رسانه های مذکور بر عباراتی همچون«خمینی جوان»، «نوه امام» و «یادگار امام» بدون توجه به نسبت افکار و آراء ایشان با آن یار سفر کرده و در نظر داشتن این مهم که نسبت با امام خمینی بیش از اینکه محصور در نسبتی ژنتیکی باشد، ناظر به نسبتی فکری و عقیدتی است، گره گشای علت حمایت های رسانه ای این رسانه ها و صاحبان آنها، در چند سال گذشته است. سنگین تر کردن پیشوندها و ارتقاء سید حسن خمینی در این رسانه ها از جایگاه حجت الاسلام به حجت الاسلام و المسلمین و سپس آیت الله و در آخرین آنها «علامه» خطاب کردن ایشان، همگی شواهدی بود از صحنه آرایی بزرگتر که می بایست تا روز موعود در پستوی سیاست نهان می ماند. صحنه آرایی که دعوت عمومی آیت الله هاشمی از حسن خمینی برای کاندیداتوری مجلس خبرگان رهبری را می توان مویدی بر پیش بینی های سابق دانست؛ مبنی بر کاربست تبلیغاتی عناوین مزبور برای افزودن بر وزن سیاسی سید حسن خمینی با هدف تمهید حضور ایشان برای انتخابات مجلس خبرگان. هرچند که این قبیل پیش بینی ها نیز در همان ایام به تیغ توهم توطئه، تندوری، افراطی، دلواپسی، دشمنی با هاشمی و برچسب هایی از این دست گرفتار می آمد؛ اما گذر ایام می رفت تا حقانیت آن پیش بینی ها را ثابت کند.

پرده آخر: خوابی که تعبیر شد
کمترین ره آورد حضور طولانی مدت آیت الله هاشمی رفسنجانی در عرصه سیاست را که ناشی از فراست ایشان است، می توان وقوف و آگاهی ایشان به این اصل اساسی دانست که «هرکنش سیاستمدار توام با غرضی است» مقصود اینکه هر چند سیدحسن خمینی نیز در صورت داشتن شرایط به عنوان یک شهروند متمتع از کلیه حقوق شهروندی از جمله کاندیداتوری خبرگان و آزمودن بخت خویش در انتخابات در پیش روست؛ اما مستفاد از لفظ خبرگان که ظهور در آگاهی به باطن امور دارد، ایشان می بایست توجه و تفطن به باطن «دعوت عمومی و حمایت های علنی» آیت الله هاشمی برای کاندیداتوری داشته باشند. چه اینکه در صورت موفقیت ایشان در ورود به مجلس خبرگان و قبل از اینکه سید جوان ردای خبرویت را بر تن کند، این آیت الله هاشمی است که می تواند سرقفلی این پیروزی را از رهگذر حمایت های خویش به نام خود سند زده و به طور غیرمستقیم سید حسن را نزد افکار عمومی «آدم خود» معرفی و ایشان را وامدار خود برای بازی در پازل قدرت خویش نماید. حمایتی که در موردی مشابه، سنگینی سایه آن بر سر دولت یازدهم کاملا ًمحسوس و دولت را ازداشتن یک هویت سیاسی مستقل محروم ساخته است. نتیجه ای که مسلماً مورد پذیرش هیچ رجل سیاسی که حداقلی از حذاقت سیاسی داشته باشد نیست. طرفه اینکه سید حسن خمینی با ادعای مستقل بودن پابه این عرصه نهاده است.