نگاهی به ضرورت های مدارا در جبهه مردم‎

بخش تعاملی الف - بهروز ساریخانی

29 خرداد 1396 ساعت 11:34




انتشار حدود 1000 صفحه اسناد محرمانه وزارت خارجه آمریکا درباره کودتای سیاه 28 مرداد 1332, ظاهرا موقعیتی را فراهم آورده که به بهانه موضع مرحوم آیت الله کاشانی نسبت به کودتا به موج جدیدی از اختلاف در جبهه مردم دامن زده شود.

این یادداشت قصد دارد بدون ورود به نقش گروه های موثر مردمی در تسهیل راه کودتا, تنها بر عواقب تلخ درگیری و اختلافاتی اشاره نماید که در نهایت سود آن برای مردم ایران نبوده است. ما در این یادداشت، آگاهانه از سخن درباره نقش منفی و مخرب جبهه داخلی و خارجی جبهه مقابل مردم نیز در می گذریم.

صاحب این قلم بجهت عدم مطالعه کافی تاریخ گذشته ایران قضاوتی در این زمینه ندارد. اما تاریخ جدید ایران (از مشروطیت تا کنون)، سرشار از درگیری های گاه خونین و بسیار دردناک درون جبهه مردمی بوده که با عقاید و نگاه کاملا متفاوت در سمت استقلال و پیشرفت ایران و مخالف استبداد داخلی و استعمار قرار داشته اند. این درگیری ها اگرچه تلفات انسانی بزرگی داشته، اما آنچه به آسانی قابل ترمیم نیست زخم های تاریخی عمیق ناشی از این تنازعات می باشد.

شاید یکی از نخستین تلفات انسانی بزرگ این منازعات، اعدام شیخ فضل الله نوری بود که به هرجهت زمانی در جبهه مخالف استبداد قاجار مصدر خدمات معین برای جنبش مشروطیت بوده است. عاقبت تلخ منازعات خونین درون نهضت جنگل، اختلافات و رو در روئی فاجعه بار دوران نهضت ملی شدن صنعت نفت، انشعاب خونین و بسیار تراژیک درون سازمان مجاهدین خلق ایران در اواخر دهه 50، درگیری های تلخ و خونین گنبد، کردستان و . . . بعداز انقلاب, رو در روئی مسلحانه نظام و سازمان مجاهدین خلق در ابتدای دهه 60 و . . . گوشه هایی از تاریخ خونبار عدم تعامل درون جبهه مردم در ایران معاصر است.

هرچند در این اختلافات، خون های فراوان ریخته شد و جبهه مردم بدلیل از دست دادن شخصیت های برجسته دچار خسران بزرگ گردید، اما هزینه روحی منازعات ده ها بار بیشتر، عمیق تر و غیرقابل ترمیم تر است. مسلما کار بسیار دشواری در پیش است و التیام این همه زخم، کار آسانی نیست. اما جنبش اصلاحات نشان داده که پتانسیل و لیاقت آن را دارد که پیشاهنگ این مسیر دشوار باشد.

گفته اند که بزرگترین سفرها با نخستین گام ها آغاز می شود. هر کس می تواند در هر گروه اجتماعی (خانواده، محله، محیط کار و . . . شبکه های اجتماعی) با برخورد مناسب (نقد توام با احترام) شمع روشنی در این مسیر تاریک باشد. باید اختلافات فکری گسترده درون جبهه مردم را برسمیت شناخت و نگذاشت که نقد به طرد بدل شود.

[...]

نگرانی و ترس از آینده اصلاحات اگرچه بیجهت نیست, اما شاید یکی از مبانی امید به آینده این جنبش ریشه های عمیق تاریخ ایران است.

فارغ از نگاه احساسی و شوینیستی، تاریخ یک ملت چیز کوچکی نیست که بتوان آنرا به آسانی کنار گذاشت. ملت ما در طول تاریخ طولانی خود درس های تلخ اما بزرگی از حمله اعراب، هجوم مغول، نفوذ استعمار و . . . گرفته اند که باعث شده هر حرکت اجتماعی ایشان نسبت به گذشته پخته و سنجیده تر باشد.

جنبش بزرگ و عمیق اصلاحات، نه یک اتفاق تاریخی، بلکه محصول درسهای بزرگ تمام تلاش های این ملت برای آینده ای بهتر بوده است. جنبش اصلاحات بعد از دوم خرداد 76, علیرغم تمام ضعف های قابل درک و بررسی، اگر بتواند چتری برای تمام آحاد ملت ( از جمله و بویژه جبهه اصولگرایان ) گردد, نوید آنست که بالاخره زمینه ای در حال شکل گیری است که این روحیه خودبینی و عدم تحمل، بتدریج و برای همیشه از جبهه مردمی برای ایران آزاد، آباد و پیشرفته رخت بر بندد.


کد مطلب: 484430

آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcaeynyw49nay1.k5k4.html?484430

الف
  http://alef.ir