پایگاه خبری الف 4 خرداد 1396 ساعت 7:39 http://alef.ir/vdcfctdj1w6deta.igiw.html?475589 -------------------------------------------------- عنوان : رفته‌اند اما قلبشان همچنان می‌تپد -------------------------------------------------- متن : هنوز نگاه تب دارش بر روی قاب عکس خیره مانده و نجوای غمگین و عاشقانه اش غباری از غم بر صفحه نازک دلت می‌نشاند اما گویا راضی است از قسمتی که روزگار برایش مقدر ساخته است. به گزارش ایسنا، وقتی خطبه عقد بین او و راضیه خوانده شد خود را خوشبخت ترین مرد روی روی زمین می دانست، با هم قرار گذاشته بودند که هیچ وقت همدیگر را تنها نگذارند اما انگار در دفتر هستی مسیر دیگری برایشان رقم خورده بود. گویی همه لحظه های شیرین زندگی با دیدن قاب عکسی که با یک روبان مشکی تزیین شده بود به یکباره در ذهنش تداعی می‌شد. "علی دبیری" مردی که تمام هستی خود را در قمار زندگی از دست داده هنوز لبخند رضایت بر صورت خیسش خودنمایی می کند اما می گوید: همسرم بیماری خفیف از نوع صرع داشت. ماه رمضان سال گذشته پزشک روزه گرفتن را برایش ممنوع کرده بود ولی وی بدون توجه به ممنوع بودن چند روزی را روزه گرفت. همسایه ها به من اطلاع دادند حال همسرم در منزل نامساعد است، دیگر اختیار خود را از دست داده بودم نمی دانستم خود را چگونه به منزل رساندم، زمانی که وارد خانه شدم راضیه بی حال و کبود بود. به اینجا که می رسد بغض خفته در گلویش شکسته می شود و چقدر سخت است گریه مرد را دیدن. مردی که به یک باره مرگ مهمان ناخوانده زندگی اش می شود. با صدایی گرفته می گوید: زمانی که همسرم را به بیمارستان بردیم به دلیل نبود کادر مجرب حالش بدتر شد اما به کمک کارفرمایم وی را به تهران منتقل کردم. در بیمارستان تهران چندین آزمایش از همسرم گرفته شد. فضای بیمارستان گیج‌کننده بود و پزشکان در گوشی با هم مشورت می ‎ کردند بلاخره در آزمایشات اولیه مشخص شد راضیه مرگ مغزی شده است و هر روز نیز ضریب هوشیاری وی کاهش پیدا می‌کرد. دبیری می گوید: مرگ حق است اما باورش سخت بود که دیگر راضیه کسی که عشق را به زندگی من آورده و با تمام وجود قول داده بود که تنهایم نگذارد امروز رفته و دیگر بازنخواهد گشت. پس از چند روز از مرگ مغزی راضیه کارفرمایم پیشنهادی داد که ابتدا شوکه شدم؛ از یک سو قرار بود کالبد عزیزترینم را به دست جراحان بسپارم و از یک سو نجات جان چندین نفر شاید بهترین راه برای آرامش روح راضیه بود، برای جبران تمامی سختی هایی که در زندگی و کنار من متحمل شده بود نمی خواستم به عقب نگاه کنم، شاید اندکی تامل باعث می  ‎شد پشیمان شوم و آنقدر پریشان و شوکه بودم که امکان هر تصمیم گیری نادرستی وجود داشت، باید این تصمیم بزرگ را عملی می کردم. با مشورت هایی که صورت گرفت تصمیم بر آن شد که  اعضای بدن راضیه را برای رضای خدا اهدا شود. باز به عکس زن جوان درون قاب خیره می شود. گویا هنوز باور ندارد که راضیه از زندگیش پرکشیده باشد. از روز تصمیم گیری بزرگش پرسیدم. حالا انگار قدری آرام گرفته بود. دیگر بیقرار نبود لبخند رضایت برلبانش حاکی از قبولی در آزمون سخت زندگی داشت. من راضی بودم ولی نمی توانستم این موضوع را با مادر راضیه او که ثمره زندگیش را از دست داده بود مطرح کنم، خود را جای او گذاشتم سخت بود اما هرچقدر زمان می گذشت فرصت اهدا از بین می رفت بلاخره با کمک برادر راضیه توانستیم مادرش را برای این اقدام خیر قانع کنیم. علی  می گوید: پس از اینکه در بیمارستان تهران متوجه شدند من قصد اهدای عضو بدن همسرم را دارم چندین نفر به من مراجعه کرده و پیشنهاد یک میلیارد تومان پول برای خرید اعضای بدن را به من دادند. من هیچ کدام از این پیشنهاد ها را قبول نکردم و 15 عضو بدن راضیه را به صورت رایگان اهدا کردم تا به افرادی که مستحق هستند کمک شود. وی می افزاید: هرچند راضیه زود تنهایم گذاشت اما امروز یادگار او برایم با ارزش ترین گنج زندگی است، هرچند من و دختر 7ساله ام وضع مالی خوبی نداریم ولی راضی نشدم بدن راضیه را بفروشم تا پول بدست آورم من خوشحالم که درست ترین و بهترین تصمیم را در آن لحظه حساس گرفته ام. از صمیم قلب می ‎ گویم از حکمت و تقدیر الهی راضی هستم و تا به این لحظه از تصمیمی که گرفته ام، پشیمان نشده‎ ام.   چندین سال پیش در ایران، مقاومت‌های زیادی برای اهدای عضو بیمار مرگ مغزی صورت می گرفت. خانواده بیمار نمی خواهد باور کند که دیگر عزیزش زنده نیست، نمی‌خواهد دخترش، همسرش یا پسرش را زیر کارد جراحی سلاخی کنند. اما کم‌کم قبول کردن این موضوع که اعضای بدن عزیزشان می‌تواند در جسم شخص دیگری هنوز نفس بکشد و به بیمار دیگری که تا مرگ فاصله‌ای ندارد جان دهد مسکنی می‌شد برای خانواده های داغدار. دکتر حسین سجادی متخصص مغر و اعصاب در گفت وگو با ایسنا با اشاره بر اینکه مرگ مغزی به معنای از جریان افتادن مغز است، اظهار می کند: فردی که مرگ مغزی شده است اگر 6ماه هم نگه دارید زنده نخواهد شد و از لحاظ قانونی می توان جواز دفن آن را صادر کرد. بیمار مرگ مغزی، حرف نمی زند، نمی بیند، به هیچ یک از تحریکات خارجی پاسخی نمی دهد و بدون استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی قادر به نفس کشیدن نیست. تصادفات رانندگی، وارد آمدن ضربه شدید به سر، سقوط از ارتفاع، غرق شدن در آب، مسمومیت ها، خونریزی های داخلی مغز و همچنین سکته مغزی از شایع ترین علل مرگ مغزی اند. این متخصص مغز و اعصاب با اشاره به اینکه اهدای عضو، اهدای زندگی است بیان می کند: فردی که می‌خواهد اهدا عضو داشته باشد، نباید بیماری خاصی داشته باشد تا بتوان از اعضای بدن آن بیمار استفاده کرد. پیوندهای متداول شامل کلیه ها، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغز استخوان، پوست و قرنیه است. وی با اشاره به این نکته که  هر بیمار مرگ مغزی می ‎ تواند با اهدای عضو خود یک تا هشت نفر و با اهدای بافت خود 35 نفر را از دام مرگ برهاند ادامه می دهد: اهدا عضو باید با رضایت کامل خانواده صورت بگیرد. فرهنگ اهدای عضو جای کار دارد؛ هنوز هستند افرادی که از موضوع اهدای عضو در شرایط مرگ مغزی اطلاعات کامل ندارند، رضایت به اهدای عضو نمی‌دهند و فرد مرگ مغزی از دنیا می‌رود و چند نفر دیگر نیز از نجات محروم می‌شوند که امیدواریم با تلاش هر یک از افراد جامعه و انعکاس برنامه‌هایی با موضوع اهدای عضو شاهد افزایش آمار اهدای عضو و نجات جان تعداد بیشتری از هموطنان باشیم.  سجادی با بیان اینکه توصیه می شود خانواده ها قبل از اهدای عضو حتما با یک روانشناس مشورت کنند، اظهار می کند:بسیاری از خانواده ها پس از اهدای عضو از اقدام خودشان پشیمان می شوند و این موضوع به زندگی شخصی این افراد لطمات جبران ناپذیری را وارد می کند. باید خانواده ها قبل از اهدای عضو در همان بیمارستانی که می خواهند این اقدام را انجام بدهند با یک روانشناس مشورت کنند. ضرورت است تا در بیمارستان هایی که اهدا عضو انجام می دهند همیشه یک روانشناس برای مشاوره با خانواده های اهدا کننده حضور داشته باشد. دکتر ذکریا ذکریایی، مدیرفراهم آوری پیوند اهدای عضو دانشگاه علوم پزشگی مازندران  نیز در گفت و گو با ایسنا، با اشاره بر اینکه در سال گذشته 28 مورد اهدای عضو در مازندران صورت گرفته است، اظهار می کند: از ابتدا سال 96 تاکنون 6 نفر در مازندران به سمت اهدای عضو رفتند. مدیر فراهم آوری پیوند اهدای عضو دانشگاه علوم پزشکی مازندران با بیان اینکه اکثر افرادی که به سمت اهدای عضو می روند با مشکلات اقتصادی روبرو هستند، بیان می کند: برخی از این خانواده ها پس از اهدای عضو فکر می کنند دانشگاه علوم پزشگی یا وزارت بهداشت اعضای اهدایی خانواده آنان را می فروشند و بدین جهت برخی از خانواده ها متاسفانه پس از مدتی از اهدای عضو دچار سوءتفاهم های خاصی می شوند. اعضای اهدایی به صورت رایگان به افرادی پیوند می شود که نیازمند اعضا هستند. معاون درمان بیمارستان امام خمینی(ره)مرکز مازندران با اشاره بر اینکه همکاران ما قبل از اهدای اعضا مشاوره هایی را به خانواده آن ها ارائه می دهند، عنوان می کند: برخی از افراد به دنبال این هستند تا بدانند اعضای بدن خانواده اش به چه کسی اهدا شده است که این در واقع یکی از بزرگترین مشکلات ما است که با خانواده ها روبرو هستیم. ذکریایی خاطرنشان می کند: اطلاعات پیوند اعضا در وزارت بهداشت دارای طبقه بندی است و کسی نمی تواند به این اطلاعات دسترسی داشته یا خانواده اهدا کننده نمی توانند از این موضوع مطلع شوند.  به گزارش ایسنا، شاید هنوز باور به اینکه پس از مرگ نیز می توان بخشش را به تجربه نشست برای بسیاری غیرقابل تصور باشد اما کسانی که اهدا عضو کرده اند طعم شیرین آن را چشیده‌اند کسی که اهدا عضو کرده نمرده است بلکه هنوز زندگی می‌کند و امید را به چند خانواده هدیه داده است و این کار بزرگی است که فقط از عهده‌ی قهرمانان واقعی زندگی برمی‌آید؛ با اهدا عضو فقط یک نفر بهبود نمی‌یابد بلکه خانواده‌های زیادی جان دوباره می‌گیرند. سخت است همه اعضای عزیزتر از جانت اما آرامش بعداز جان گرفتن چندین بیمار تمام سختی را از یادت خواهد برد. باید چشم ها را شست، باید طور دیگر دید. هر کار نیکویی به‌واسطه‌ی یک نیت آسمانی شکل می‌گیرد. وقتی فردی تصمیم می‌گیرد که در صورت مرگ مغزی اعضا بدن خود را به دیگری هدیه دهد، از آن لحظه داستان عشق آغاز می‌شود و اینجاست که انسان اشرف مخلوقات می شود. با داشتن کارت اهدای عضو، فرد به پزشکان اجازه می‌دهد اعضای بدنش را جدا کنند، حتی در شرایطی که خانواده با این کار مخالفت می‌کند. شاید به فکر داشتن چنین کارتی افتاده باشید. اگر بخواهید با مراجعه به سایت www.iran-ehda.com می‌توانید فرم ثبت‌نام را پر کنید.