پایگاه خبری الف 12 تير 1396 ساعت 16:52 http://alef.ir/vdcewv8evjh8vfi.b9bj.html?488728 -------------------------------------------------- درگفت وگوی شبانه جشنواره فیلمهای کودکان و نوجوانان مطرح شد: عنوان : ارتقای سینمای کودک نیازمند شنیدن نظرات موافق و مخالف است -------------------------------------------------- متن :   سومین گفت و گوی شبانه جشنواره فیلم کودک و نوجوان با موضوع «سینمای کودک و نوجوان؛ عبور از بحران» برگزار شد. علیرضارضاداد، حبیب الله ایل بیگی، مرضیه برومند، نادره ترکمانی، حسین قناعت، فریال بهزاد، غلامرضا آزادی، کارگردانان جوان و قدیمی سینمای کودک در این جلسه هم اندیشی حلقه مفقوده عدم جذب مخاطب را در سینمای کودک بررسی کردند. به گزارش ستاد اطلاع رسانی سی امین جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان؛ سومین گفت و گوی شبانه این جشنواره امشب از ساعت ۲۴ در سالن چشم انداز هتل کوثر اصفهان برگزار شد. موضوعی که امشب به بحث گذاشته شد، در ادامه گفت و گوی شب گذشته بود. مرضیه برومند، کارگردان پیشکسوت سینمای کودک در ابتدای این نشست با اشاره به ضررهای استفاده از سوپر استار در سینمای کودک، اظهار کرد: آنچه در سینمای کودک اهمیت ندارد، این است که در فیلمهای کودک از سوپر استار استفاده شود، این سینما بازیگر می طلبد. زمان فیلمبرداری در سینمای ایران کوتاه است. در نظر گرفتن ۲۰ جلسه فیلمبرداری برای تولید یک فیلم غلط است. ما در سینما لوکیشن خوب نداریم، وسایل صحنه  مناسب نیست. فیلمنامه ها در سینمای ایران ضعف دارد. برومند تاکید کرد: مشکل اصلی سینمای کودک در سالهای اخیر تولید، فیلمنامه و کمبود تهیه کننده همراه است. باید در نظر داشت فیلمی که قابلیت داشته باشد میتواند از سوپر استار بهره بگیرد، اما اگر نگیرد، دلیل بر ضعف آن فیلم نیست. وی افزود: تعریف سوپر استار در سینمای کودک و سینمای جامع متفاوت است، به نظر من بچه ها سوپر استار های فیلمهای کودکان هستند. امکانات را برای یک فیلم باید به حد بضاعت آن در نظر گرفت. حتی شهرموشها که به نظر فیلم پرهزینه ای می آمد،  بر اساس بضاعت فیلم برای آن تامین منابع شد. کارگردان شهر موشها تاکید کرد: من موافق بریز و بپاش در سینمای کودک نیستم. اگر سینمای کودک درگیر این موضوع شود، بازهم بازیگر میبرد و دست عوامل خالی می ماند. برومند با اشاره به موضوع بحث، ادامه داد: ما اینجا درباره مشکل یک یا دو فیلم خاص صحبت نمی کنیم، بررسی مشکلات سینما در سالهای  اخیر هدف ما است. فیلمها در سالهای اخیر از طریق بودجه مشخص که از جای دیگر آمده تولید می شوند و تهیه کننده از جیب خودش پول نمیگذارد. چون چرخه معیوب است، اکران با ریسک همراه است و تهیه کننده هم ریسک نمی کند. نیکخواه آزاد در ادامه بحث شب گذشته به اظهار نظر غلامرضا آزادی اشاره کرد و گفت: یکی از فیلمسازان در شب گذشته به باندبازی در پخش و عدم حمایت دولت اشاره کرد که باعث عدم فروش سینمای کودک می شود، من از حضار می خواهم در این مورد صحبت کنند که اگر امکانات لازم در اختیار سینمای کودک قرار بگیرد، آیا سینمای کودک موفق خواهد شد. آیا فیلمهای این حوزه در حال حاضر قابلیت فروش دارد؟ مرضیه برومند در پاسخ به پرسش نیکخواه آزاد، گفت: اگر منابع و تسهیلات را در اختیار داشته باشیم باز هم اکران سینمای کودک شکست میخورد و معایب کارگردانها نمایان میشود. همه مشکلات سینمای کودک فقط این مسائل نیست. کارگردان ها برای تولید فیلم های مخاطب پسند تلاش نمی کنند. البته من مموافق استفاده از عناصر عوامفریبانه در سینمای کودک نیستم. اگر سینمای کودک آلوده به عوامفریبی شود، باز هم شکست می خورد. غلامرضا آزادی در ادامه مطرح کرد: سینمای تجاری و پرفروش با سیاست هر چه تمام تر، سینمای کودک را کنار زد و مخاطب را از آن خود کرد. الان تهیه کننده هایی هستند که حاضر می شوند برای تولید فیلم کودک سرمایه بدهند اما اول میگویند تضمین بدهید که سال دیگر این فیلم در اکران میفروشد. چرا باید سینمای کودک از سوپراستار استفاده کند؟ نادره ترکمانی در این نشست پیشنهاد داد: همیشه فیلمسازان عرصه کودک دغدغه اکران را دارند. ما اینجا جمع شده ایم چون این سینما را دوست داریم و میخواهیم این سینما ارتقا پیدا کند. کودکان در حال حاضر مصرف کننده آثار خارجی هستند‌. به نظر من دنبال راهکار حل این مشکلات باشیم. ترکمانی گفت: می توانیم از استانداردهای فروش و فضای تبلیغات استفاده کنیم. البته که ارتقای آثار می تواند به فروش کند، اما در کوتاه مدت می توان با تبلیغات و برنامه های مختلف می توان کودک امروزی را عادت داد که روی پرده سینما فیلم ببیند. ما در حال از دست دادن زمان هستیم. شاید باید چیزی شبیه سینمای هنرتجربه را به کار ببریم‌. یا از طریق  از طریق اکران آثار خارجی این دگردیسی را در سینمای کودک ایجاد کنیم و مسیر را برای فروش آثار داخلی باز کنیم. ما دغدغه سینمای کودک را داریم و قلبمان برای آن می تپد. غلامرضا آزادی با اشاره به صحبت های مرضیه برومند، گفت: ما پول زیاد نمیخواهیم، باقی کمک ها راهم نمیخواهیم اما پخش را میخواهیم. من هم در این زمینه کمک می کنم، پخش مشترک میتواند اکران سینمای کودک را نجات دهد. پانته آ تاجبخش، فیلمنامه نویس و از حضار در نشست، یک نکته را یادآور شد: این مشکلاتی که برای اکران سینمای کودک وجود دارد، برای سینمای هنرتجربه هم دیده می شود. کارگردانهای این گروه سینمایی اکران موفقی را تجربه نمیکنند. وحید نیکخواه آزاد، در پاسخ به نظر برخی کارگردان ها در شبهای گذشته، تاکید کرد: مدام نگوییم سالها پیش دوران طلایی سینمای کودک بود، همه چیز در این سالها تغییر کرده، سینمای کودک هم تحت تاثیر قرار گرفته و تغییر کرده است. برومند گفت: عرضه و تقاضا منطق درستی است، اما خوراک فرهنکی برای کودک با کودک باید مقایسه شود نه با سینمای تجاری. من تلاش کردم شهر موشها را پشتوانه مالی طوری بسازم که فقط برای جذب بازار نباشد اما درحال حاضر گیشه سینمای ایران با فیلمهایی رونق گرفته که سطح پایین و ناسالم هستند وخانواده ها بچه های خود را به دیدن این فیلمها می برند. فیلمهای تجاری و بفروشی که با هر ابزاری می خواهند مردم را به سینما بکشانند. برومند ادامه داد: طبیعی است سینمای کودک نمی تواند با این فیلمها رقابت کند. سال ۷۱ فیلم الو الو من جوجوام را از سینما فرهنگ برداشتند و یک فیلم تجاری و بفروش گذاشتند. قطعا سینمادار را نمیتوان مجاب کرد که فیلم کودک کم مخاطب را به جای یک فیلم تجاری پرزرق و برق اکران کند. برومند با اشاره به فیلمهایی که در جشنواره حضور دارد، گفت: ما برخی از این فیلمها را به زور برای حضور در جشنواره انتخاب کردیم و به آنها پیشنهاد دادیم برای اینکه فیلمتان دیده شود آنها را در مدارس نمایش دهید. بنابراین اکران سینمای کودک نمیتواند با سینمای تجاری رقابت کند. رقبای ما عجیب است. سینمای کودک باید حمایت شود اما زیر ساختی باشد. هرکسی فیلم ساخت نباید توقع اکران داشته باشد. فیلمی که ضعیف است معایب خود را بداند. مرضیه برومند در راستای صحبت های آزادی، گفت: فیلمهای کودک هرقدر هم ضعیف باشد اما سلامت است. نمیتواند با فیلمهای ناسالم سینما رقابت کند. اما متاسفانه این فیلمها با هر شیوه ای جذب مخاطب میکند ما نمیتوانیم با این فیلمها رقابت کنیم، چون نمیخواهیم این کار را بکنیم و از فاکتورهای گول زنک و عوامفریبانه استفاده کنیم‌. برومند تاکید کرد: حتی اصعر فرهادی هم نمیتواند با فیلمهای تجاری سینما رقابت کند. ما نمیخواهیم سینمای کودک را به هر قیمتی پرفروش کنیم، میخواهیم از طریق روشهای منطقی و سالم سینمای کودک را پرفروش کنیم. حبیب الله ایل بیگی که در هر سه نشست شبانه حضور داشت، مطرح کرد:  ما می توانیم از طریق جمع آوری نظرات کسانی که در سینمای کودک فعال هستند، به یک اتفاق نظر برسیم که از کجا باید شروع کنیم. اگر ما همه چیز را به دولت واگذار کنیم آیا موفقیت حاصل می شود یا نه؟ از دوستان که در سالهای اخیر فیلم ساخته اند میپرسم که آیا بعد از اکران سرمایه آنها برگشت یا برنگشت؟ این تجربیات میتواند مفید باشد. می خواهیم اینجا به یک نظر قطعی برسیم. ما باید همه نظرات را بشنویم و کنار هم قرار دهیم و از این طریق سینمتای کودک را بالنده کنیم. علیرضارضاداد که با دعوت نیکخواه آزاد وارد بحث شد و گفت: ما در اینجا مسئله بزرگتری داریم و آن مسئله نمایش سینمای کودک است. ما محدودیتهایی داریم که سینمای کودک را محتاج کرده است. گروههای کوچک در یک وضعیت نفس گیر با هم رقابت میکنند. اگر ما توجه نداشته باشیم،  که یک عده این سینما را دوست دارند و سهم آنها را پرداخت نکنیم، آنها از چرخه خارج می شوند و نظم چرخه به هم می ریزد. چون بقای اینها به هم متصل است. آسیب ها بشناسیم تا شاید بتوانیم راهکار پیدا کنیم. من مثال می یزنم که به نظر می رسد جاده سینمای ایران پیچیده اما سینمای کودک نپیچیده است. اگر از دوران طلایی سینمای ایران یاد می کنیم شاید اگر امروزه همان فیلمها را بسازیم، فروش نخواهند داشت. اما همچنان در تکاپو جذب آن دوران طلایی هستیم‌. آن دوران مقتضیات خود را داشت. آن جنس حرفها گفتمان زمانه خودش بود. رضاداد تاکید کرد: شاید اگر از این منظر به  سینمای کودک نگاه کنیم، راهکارهای بهتری پیدا خواهیم کرد. گفتمان امروز نیاز به چه نوع فیلمی دارد؟ بحران های اصلی سینمای کودک مسئله تهیه کنندگی است. فهرستی از مسایل مختلف گریبان سینمای کودک را گرفته است. آینده سینمای ایران و کودک به هم مربوط است. شاید ما مسیر را اشتباه می رویم. در سینمای کودک نمی توان ثابت ماند، تنوع و رقابت پذیری مورد پذیرش این سینما است. تا از الگوهای گذشته خود را خلاص نکرده ایم. جریان سینمای کودک مولفه های جذب مخاطب چیست؟ البته فقدان پژوهش هم در این زمینه وجود دارد. بهتر است زنجیره را با هم ببینیم و از الگوهای گذشته دست برداریم. مرضیه برومند در پاسخ به نظرات دبیر جشنواره، گفت: به نظر می رسد یک نکته در بحث ما گم شده و آن هم مخاطبان ما هستند. مسئله و مشکل اصلی تربیت و آموزش مخاطب است نه اینکه فیلم ما می فروشد یا نمی فروشد. ما می خواهیم از طریق شکوفایی سینمای کودک، کودکان ونوجوانان را به سینما بکشانیم تا از ابزارهای سرگرم کننده نازل فاصله بگیرند. اما اینجا بیشتر بحث حول مشکلات خود سینما است. من به بچه ها فکر میکنم و اینکه ما چه مشکلی داریم و نه اینکه دولت چه می کند یا نمی کند. ما مقابل بچه ها مسوول هستیم بچه ها و تماشاگران بالقوه را از دست میدهیم. اینجا دولت مسوول است و باید دخالت کند و اگر نکند اتفاق بدتری می افتد. اینجا قرار نیست مشکل ما حل شود ما مقابل بچه ها مسوول هستیم‌. اگر ما داریم حرف میزنیم به خاطر مخاطبانمان است. مادامی که که به کودکان بی توجه باشیم همین می شود. اخلاق و رفتار همین میشود.حالا همه چیز خصوصی سازی شده، باشد اما بچه های مردم چه گناهی کرده اند. رضاداد گفت: منظور این نیست که دولت وظیفه ای ندارد. ابتدا محصول را تعریف کنیم. آیا در نهادهای صنفی مشارکت کرده ایم؟ مناسبات صنفی تغییر کرده اما ما هیچ تلاشی نداشتیم و فقط مطالبه کرده ایم.