پایگاه خبری الف 19 دی 1395 ساعت 11:10 http://alef.ir/vdcevw8ewjh8xvi.b9bj.html?432882 -------------------------------------------------- عنوان : غذا خوردن روی زمین فوایدی دارد بخش سلامت الف، 19 دی 95 -------------------------------------------------- در اغلب کشورهای مشرق زمین، خاورمیانه و قاره آفریقا مردم نشستن و غذا خوردن روی زمین را ترجیح می دهند. نشستن روی زمین و غذا خوردن برای افرادی که منع پزشکی ندارند فواید جالب توجهی دارد. متن : اگر همیشه روی زمین می نشینید و بدنتان انعطاف کافی دارد، به طوری که شانه هایتان اندکی به سمت عقب متمایل باشد و ستون فقرات کشیده و قوز نکرده باشد، این بهترین حالت برای نشستن و غذا خوردن است که باعث تقویت وضعیت مناسب بدن خواهد شد. کمک به هضم غذا تمرکز خون در قسمت شکم در حالت نشستن باعث می شود تا آنزیم های هضم کننده غذا در معده با سرعت بیشتری تولید شوند و هضم غذا با سرعت بیشتری انجام شود. احساس سیری زودتر نشستن باعث نزدیکی بیشتر پاها به شکم می شود و در این حالت به طور طبیعی احساس سیری خواهید کرد. مفاصل متحرک خم شدن زانوها، قوزک پا و ران ها در هنگام نشستن برای افراد سالم باعث روان شدن و نرمی مفاصل می شود و در نتیجه انتقال از حالت نشسته به ایستاده و یا بالعکس به راحتی صورت می گیرد. ماهیچه های فعال نشستن روی صندلی باعث می شود تا بیشتر وزن به یک قسمت از صندلی تکیه داده شود و در این حالت بدن کمترین تحرک و فعالیت را دارد و شانه ها به سمت داخل خم شده و شکم حالت شل و رها به خود می گیرد. در این وضعیت، ستون فقرات خم شده و شخص پشت میز ناخودآگاه قوز می کند. اما موقع نشستن روی زمین عضلات شکم، ساق پا، کمر و ران، فعال و اکتیو باقی می مانند. جلوگیری از ابتلا به واریس موقع نشستن روی صندلی ـ زمانی که ساق پا پایین تر از ران ها قرار می گیرد ـ نیروی جاذبه به صورت خودکار خون را به سمت پاها سوق می دهد و از آنجا که پا در حالت ساکن و بدون حرکت است، خون به سختی دوباره به سمت قلب بازمی گردد.   نشستن روی صندلی باعث می شود تا بیشتر وزن به یک قسمت از صندلی تکیه داده شود و در این حالت بدن کمترین تحرک را دارد. اما موقع نشستن روی زمین عضلات شکم، ساق پا، کمر و ران، فعال و اکتیو باقی می مانند.   مشکل گردش خون، باعث ایجاد لخته های خونی به شکل رگه های نازک قرمز در قسمت های ماهیچه ای پا می شود که در حالت حاد از آن به عنوان واریس یاد می شود. نشستن روی زمین برای غذا خوردن باعث می شود تا خون در منطقه شکم و بطن متمرکز شود و به قلب نزدیک تر باشد. بعد از بیان فواید غذاخوردن روی زمین، با انواع حالات نشستن و نکات لازم آن آشنا خواهیم شد.     انواع حالت های نشستن روی زمین معمولی‌ترین روش‌های نشستن بر روی زمین، نشستن چهار زانو، دو زانو، قورباغه‌ای، بر روی یک پا و با زانوهای خم در سینه می‌باشد که هر یک از آنها ویژگی‌های خاص خود را داراست.  به طور کلی هر چه ارتفاع بالا تنه بیشتر و وزن آن سنگین‌تر باشد و یا انعطاف‌پذیری فرد کم باشد، نشستن به گونه مطلوب صورت نمی‌گیرد. - در نشستن‌های چهار زانو، افراد باید از انعطاف‌پذیری خوبی در عضلات نزدیک کننده و گروه نازک نی برخوردار باشند و با تعویض پای زیر و رو، از فشار به صورت ممتد بکاهند. همچنین وزن بدن را به طور مساوی برروی سطح اتکا و عضلات سرینی تقسیم نمایند.   پرهیز از نشستن‌های ممتد و طولانی مدت، انتخاب سطح اتکاء نه چندان خشک، تغییر وضعیت و ضرورتا جابه‌جایی، انجام حرکات، انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات مربوطه با توجه به عادت نشستن و ... از جمله مسائل قابل توجه در نشستن می‌باشد.   - در نشستن‌های دو زانو هم به نظر می‌رسد، بالا تنه در بهترین وضعیت قایم قرار داشته و عبور خط ثقل به گونه‌ای مطلوب‌تر صورت می‌گیرد. هر چند انعطاف مطلوب عضلات چهار سر ران و کشش‌پذیری رباط های مچ پا ضروری است در این حالت فشار وارده بر زانو به ویژه مینیسک‌ها زیادتر است و عضلات همسترینگ و فضای رکبی زانو در معرض فشردگی و لزوما خستگی هستند. - نشستن‌های قورباغه‌ای که کمتر توصیه شده است، عمدتاً در کودکان وجود دارد. در صورت تداوم می‌تواند به صافی کف پا و ضعف عضلات درشت نی قدامی و خلفی منجر شود. رباط‌های درشت نی رانی زانو در ناحیه داخلی متحمل کشیدگی غیر طبیعی خواهند شد.  نکات لازم موقع نشستن روی زمین - فرد باید با کمک دست‌ها، به طوری که یک دست جلو و یکی عقب، به شکلی که ابتدا عضلات سرینی یک طرف و سپس طرف بعدی بر روی زمین فرود آید و نه آنکه به صورت یک باره بنشیند (تا حد ممکن ارتفاع فرود کم باشد و فرد با کنترل بنشیند نه آن که خود را رها کند). هنگام برخاستن نیز با کمک دست‌ها و یک طرفه برخیزد، زیرا استفاده از دست‌ها موجب افزایش سطح اتکاء و تقسیم و تعدیل فشارها می‌شود و موجب می‌گردد مرکز ثقل در محدوده سطح اتکاء قرار گیرد. - مفاصل به آرامی و موزون خم شوند و در هنگام برخاستن نیز به طور موزون باز شوند. - حفظ وضعیت قائم بالا تنه، جلوگیری از افت بالا تنه به جلو و تا حد ممکن کاستن از گودی کمر که در نشستن‌ها افزایش می‌یابد از جمله موارد مهم در نشستن می‌باشد. همچنین پرهیز از نشستن‌های ممتد و طولانی مدت، انتخاب سطح اتکاء نه چندان خشک، تغییر وضعیت و ضرورتا جابه‌جایی، انجام حرکات، انعطاف‌پذیری و تقویت عضلات مربوطه با توجه به عادت نشستن و ... از جمله مسائل قابل توجه در نشستن می‌باشد.