پایگاه خبری الف 22 آبان 1395 ساعت 12:05 http://alef.ir/vdcb95bagrhb8wp.uiur.html?412890 -------------------------------------------------- عنوان : فاکتورهای ممیزی در تئاتر قانونمند شود/ لزوم حذف نظارت سلیقه‌ای -------------------------------------------------- متن : احمد کامیابی مسک محقق و مترجم می‌گوید تئاتر تریبون فرهنگی برای تعلیم و تربیت مردم است، اما جایگاه اصلی آن هنوز به درستی تعریف نشده و مدیران کشور از میزان اثرگذاری این هنر آگاه نیستند. به گزارش مهر، احمد کامیابی‌مسک محقق و مترجم آثار اوژن یونسکو درباره به حاشیه رانده شدن هنر تئاتر در عرصه فرهنگی گفت: شاید دلیل اصلی این اتفاق را بتوان در تبلیغات شدیدی که بعد از ۲۸ مرداد ۳۲ برای تئاتر اتفاق افتاد جست‌وجو کرد. در حقیقت در آن زمان نوعی جریان ضد تئاتری به وجود آمد و با اینکه در ظاهر یک نمایش اجرا می‌شد، اما موضوعات انسانی نبودند و در همین برهه بود که از عنوان تئاتر لاله‌زاری برای اینگونه آثار استفاده شد. وی ادامه داد: تئاترهای لاله‌زاری در زمانی بسیار سنگین و با موضوعات انسانی بودند و نمایشنامه‌های خوبی هم اجرا می‌شد، اما در ابتدای دهه ۳۰ برخی از هنرمندان فعال در این حوزه از حزب توده حمایت‌هایی داشتند از همین رو تبلیغات منفی علیه تئاتر شکل گرفت تا به طور کلی این شکل از تئاتر جمع شد و حتی می‌توان گفت تئاتر واقعی فراموش شد، به طوریکه حتی فکر می‌کنم امروزه هم مردم ایران هنوز ندادند تئاتر چه هست و چه خاصیتی دارد. این محقق با تاکید بر اینکه تئاتر یک تریبون فرهنگی برای تعلیم و تربیت مردم است، اظهار کرد: این کاربرد از تئاتر در همه جای دنیا وجود دارد و جایگاه تئاتر به قدری مهم است که پیشرفت یک کشور یا شهر را به تعداد سالن‌های تئاترش می‌دانند. البته حمایت‌های دولتی و ارگان‌هایی مانند آموزش و پرورش هم از این هنر وجود دارد و از سنین خیلی پایین بچه‌ها را با تئاتر و فرهنگ تئاتر دیدن آشنا می‌کنند. وی با ابراز تاسف از اینکه در ایران چنین شرایطی وجود ندارد، معتقد است بسیاری از مدیران کشور که در حوزه‌های هنری و آموزشی فعالیت می‌کنند حتی یک تئاتر خوب ندیده‌اند که بدانند تئاتر چیست و چقدر می‌تواند موثر باشد. کامیابی مسک افزود: شاید از همین رو باشد که مخاطبان تئاتر فقط تعدادی افراد ثابت هستند که البته تعداد زیادی از آن‌ها دانشجویانی هستند که ناگزیر هستند تئاتر ببینند. این استاد دانشگاه یکی دیگر از عوامل مهم در به حاشیه رانده شدن هنر تئاتر را سانسور دانست و بیان کرد: سانسور در همه جای دنیا هست، اما سانسورچی‌ها از آدم‌های بسیار باسواد و فهمیده جامعه هستند که بدون تعصب کار می‌کنند. این در حالی است که در ایران سانسورچی‌ها بیشتر با سلیقه شخصی دست به سانسور می‌زنند در نتیجه یک نمایشنامه خوب و یک تئاتر خوب که دست نخورده باشد، معمولا روی صحنه نمی‌رود و متاسفانه مردم هم با واقعیت این آثار آشنا نمی‌شوند. وی همچنین از برخی موج‌های رسانه‌ای که گاهی علیه برخی آثار نمایشی راه می‌افتد انتقاد کرد و گفت: گاهی اتفاق افتاده که یادداشتی در یک سایت که شاید مخاطب زیادی هم ندارد باعث شده یک تئاتر که تیم ۲۰ نفره‌ای به مدت زمان طولانی برای آن زحمت کشیده‌اند دیگر فرصت اجرا پیدا نکنند چون نویسنده مطلب سلیقه‌ای با نمایش آنها برخورد کرده است. این دست از اتفاقات باعث دلسردی دانشجویان و استادان می‌شود و کم‌کم شرایط به سمتی می‌رود که نویسنده‌ها و کارگردان‌ها دست به خودسانسوری بزنند. کامیابی‌مسک بهترین راه‌حل برای جلوگیری از سانسور سلیقه‌ای را در تدوین آیین نامه‌ای مشخص برای تئاتر دانست و تاکید کرد: باید تمام شرایط اجرای یک تئاتر نوشته شده و به صورت قانون درآید تا دیگر کسی نتواند بر حسب سلیقه جلوی تئاترها و اجرای آنها را بگیرد. مطمئن باشید در آن صوت تئاترهای خوب، تربیتی و انسانی را می‌بینیم و حتما کسانی هم که برای تماشای تئاتر می‌روند افزایش پیدا می‌کنند. وی در پایان با بیان اینکه کار در هنر هم مانند حضور در مطبوعات جسارت می‌خواهد، اظهار کرد: کار هنری جسارت می‌خواهد، جسارتی که توسط آدم‌های دانا کنترل شود. ما امیدواریم سانسور در تئاتر هوشمندانه شود و مطمئن باشید زمانی این اتفاق می‌افتد که شیوه‌های سانسور کردن به صورت قانون دربیاید.